Οι αόρατοι συγκάτοικοί μας

Το ανθρώπινο σώμα φιλοξενεί τρισεκατομμύρια βακτήρια



Τα βακτηρίδια ζουν στο 90% των ζωντανών κυττάρων στο σώμα μας. Το ανθρώπινο σώμα αποτελεί το «σπίτι» σε τρισεκατομμύρια μικροοργανισμούς.

Με τη βοήθεια ειδικών μικροσκοπίων και υπολογιστών σας συστήνουμε μερικούς από αυτούς τους μικροοργανισμούς.

Πολλοί τύποι βακτηρίων που βρέθηκαν στο ανθρώπινο δέρμα, συνδέονται με τους ιδρωτοποιούς αδένες και τους θύλακες των τριχών. Συνήθως δεν προκαλούν προβλήματα, αν και μερικοί μπορούν να προκαλέσουν ακμή.

Τα βακτήρια τις περισσότερες φορές αρχίζουν να αποτελούν πρόβλημα… εάν διαπεράσουν το δέρμα, για παράδειγμα μέσα από μια πληγή ή κόψιμο.

Υπάρχουν 500 έως 1.000 διαφορετικά είδη βακτηρίων σε κάθε ανθρώπινο οργανισμό, τα οποία πολλαπλασιάζονται με τέτοιους ρυθμούς που… ένας ενήλικας φιλοξενεί επάνω του ορισμένα… τρισεκατομμύρια!


















περισσοτερα

Το νόημα της ζωής σε πέντε φράσεις

Φιλόσοφος της ζωής , μια ξεχωριστή γυναίκα που έχει γυρίσει όλο τον κόσμο η Bronnie Ware. Μέσα από τις συζητήσεις της με ηλικιωμένους σε οίκους ευγηρίας μας λέει για ποια πράγματα κυρίως μετάνιωσαν αυτοί οι άνθρωποι ένα βήμα πριν το θάνατο


H Bronnie Ware είχε μια δίψα για τη ζωή από τη στιγμή που γεννήθηκε. Σαν παιδί, ήταν το μαύρο πρόβατο της οικογ ένειας καθώς είχε αποκτήσει μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή.

Η επαγγελματική της ζωή ανάστατη, νομαδική, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από καλλιεργητής λαχανικών στη Μέση Ανατολή, μπαργούμαν σε τροπικά νησιά...διευθύντρια τράπεζας.

Η Bronnie δεν φοβήθηκε ποτέ τις αλλαγές, βρήκε το δρόμο της αυτόν της φιλοσοφίας όπου κάθε άνθρωπος εάν κάνει ευχάριστα πράγματα τότε βρίσκει την πραγματική γαλήνη μέσα του, όπως λέει η ίδια.

Παραμένει ευγενής χωρίς να χάνει την πίστη της προς τον συνάνθρωπο μοιράζοντας τις εμπειρίες της μαζί μας.

Για αρκετά χρόνια εργάστηκε σε οίκους ευγηρίας. Ήταν ο τελευταίος σταθμός των ανθρώπων λίγο πριν το θάνατο. Όπως λέει μοιραζόταν πολλά μαζί τους τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους.

Η Bronnie θεωρεί ότι οι άνθρωποι ωριμάζουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο. Αρνητικά συναισθήματα κυριεύουν το περισσότερο κόσμο φόβος, θυμός, τύψεις ωστόσο κάθε άνθρωπος προσπαθεί να βρει τη γαλήνη λίγο πριν φύγει από τη ζωή.

Συνομιλώντας μαζί τους πέντε είναι τα κύρια πράγματα για τα οποία λυπόντουσαν και μας τα παρουσιάζει.

1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή μου όπως ήθελα και όχι όπως μου επέβαλαν

Αυτό το λένε οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει και κοιτούν στο παρελθόν είναι εύκολο να δουν πόσα όνειρα έμειναν ανεκπλήρωτα Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκπλήρωσαν ούτε τα μισά από όσο είχαν ονειρευτεί.

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να προσπαθήσετε να εκπληρώσετε μερικά από τα όνειρά σας στην πορεία. Από τη στιγμή που αρρωστήσεις είναι πολύ αργά. Η υγεία φέρνει μια ελευθερία που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, έως ότου έρθει ο καιρός και δεν την χάνουν.

2. Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά

Αυτό το λένε κυρίως άνδρες ασθενείς. Είναι όλοι αυτοί που δεν πρόλαβαν να χαρούν τα παιδιά τους, δεν κατάφεραν να τα πάρουν μια αγκαλιά, να τα μεγαλώσουν, να χαρούν την εφηβεία τους. Είναι όλοι αυτοί που δεν έψαξαν αγάπη από το σύντροφό τους.

Η Bronnie από την πλευρά της μας συμβουλεύει να απλοποιήσουμε τον τρόπο ζωής μας κάνοντας συνειδητές επιλογές στην πορεία. Δημιουργώντας περισσότερο χώρο στη ζωή σας, γίνεστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ανοικτοί σε νέες ευκαιρίες.

3. Μακάρι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου

Πολλοί άνθρωποι δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν ισορροπίες με τους άλλους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαστε μέτριοι ως οντότητες. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που σχετίζονται με την πικρία και τη δυσαρέσκεια.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις των άλλων. Ωστόσο όταν αλλάζετε τον τρόπο επικοινωνίας μιλώντας ειλικρινά, θα θέσετε τις σχέσεις σε ένα εντελώς νέο και υγιές επίπεδο.

4. Μακάρι να είχα διατηρήσει επαφή με τους φίλους μου

Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα πραγματικά οφέλη της φιλίας. Ο πολυάσχολος τρόπος ζωής φθείρει τη φιλία. Αυτό όμως που μένει στο τέλος είναι αυτό γι' αυτό διαφυλάξετε την ως κόρη οφθαλμού.

5. Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος

Πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι η ευτυχία είναι μια επιλογή. Είχαν μείνει κολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Ο φόβος της αλλαγής τους έκανε να προσποιούνται ακόμα και στον ίδιο τους το εαυτό.



περισσοτερα

Αδύνατο το ταξίδι στον χρόνο

Ομάδα φυσικών βάζει τέλος στην επιθυμία του ανθρώπου για «βόλτες» στον χωροχρόνο


Όπως τα φαίνεται τα ταξίδια στον χρόνο θα παραμείνουν «ζωντανά» μόνο σε βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας

Παρίσι
Ομάδα φυσικών από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ υποστηρίζει πώς τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι τα ταξίδια στον χρόνο είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν αφού για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να αναπτυχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από εκείνη του φωτός.

Ο ΚΟΚ του Σύμπαντος

Οι ερευνητές απέδειξαν πώς ούτε ένα μεμονωμένο φωτόνιο ούτε μια δέσμη φωτός, δεν μπορούν να κινηθούν με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός «υπακούοντας» έτσι στην θεωρία του Αϊνστάιν.

«Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι η ταχύτητα του φωτός είναι είναι ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας του σύμπαντος ή με πιο απλά λόγια: τίποτε δεν μπορεί να τρέξει ταχύτερα από το φως. Η ερευνητική ομάδα υπό τον καθηγητή Ντιού Σένγκβανγκ απέδειξε ότι ένα φωτόνιο, που αποτελεί την θεμελιώδη κβαντική δομή του φωτός, υπακούει στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα»αναφέρει σε ανακοίνωση του το πανεπιστήμιο.

Το ταξίδι στο χρόνο

Θεωρητικώς αν ένα σήμα σταλεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός, θα ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. Η πιθανότητα αυτή απέκτησε νέο ενδιαφέρον κατά την τελευταία δεκαετία, με διάφορους ερευνητές να πειραματίζονται με οπτικούς παλμούς που μπορούσαν να ταξιδέψουν στις λεγόμενες «υπερ-φωτεινές ταχύτητες διάδοσης» - που μπορούσαν δηλαδή να κινηθούν ταχύτερα από το φως.

Αποδείχθηκε ότι οι παρατηρήσεις που έγιναν με αυτούς τους παλμούς δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα οπτικό φαινόμενο αλλά πολλοί επιστήμονες επέμειναν στην δυνατότητα χρονικών ταξιδιών ευελπιστώντας ότι ένα μεμονωμένο φωτόνιο θα μπορούσε να τρέξει ταχύτερα από το φως.

Τα πειράματα

Οι ερευνητές στο Χονγκ Κονγκ θέλησαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το ζήτημα και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν για πρώτη φορά να μετρήσουν την μεγαλύτερη (τελική) ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ένα φωτόνιο. Τα πειράματα έδειξαν ότι ένα φωτόνιο δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα c, του φωτός στο κενό.

«Η μελέτη επιβεβαιώνει την θεωρία του Αϊνστάιν για την αιτιότητα, αφού ένα φαινόμενο δεν μπορεί να προηγείται της αιτίας του. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους στον τομέα της μετάδοσης πληροφοριών και ειδικά στην κβαντική πληροφορική» αναφέρεται στην ανακοίνωση.



περισσοτερα

Herschel: Το μεγαλύτερο διαστημικό παρατηρητήριο στον κόσμο

Έτοιμο να λειτουργήσει είναι το μεγαλύτερο επίγειο διαστημικό παρατηρητήριο ALMA. Στην ουσία πρόκειται γιά ένα«πάρκο» ραδιοτηλεσκοπίων και πριν λίγα 24ωρα τοποθετήθηκε το 16ο από τα συνολικά 66 ραδιοτηλεσκόπια από τα οποία θα αποτελείται. Η δημιουργία του είναι προϊόν της συνεργασίας Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας και όπως ήταν προγραμματισμένο με την τοποθέτηση του 16ου τηλεσκοπίου το παρατηρητήριο ξεκινά την λειτουργία του και την εξερεύνηση του Διαστήματος.


Το πιο μεγάλο και «ψηλό»

Το ALMA βρίσκεται στην περιοχή Chajnantor στην έρημο Ατακάμα που είναι η πιο ξηρή και άνυδρη περιοχή του πλανήτη και άρα ιδανική για διαστημικές παρατηρήσεις αφού ο ουρανός είναι πάντα καθαρός από νεφώσεις και άλλα φυσικά εμπόδια.
Για την τοποθέτηση των ραδιοτηλεσκοπίων επιλέχθηκε ένα σημείο σε ύψος πέντε χιλιάδων μέτρων που είναι και το μεγαλύτερο υψόμετρο στο οποίο υπάρχει εγκατάσταση διαστημικής παρατήρησης πάνω στην Γη. Κάθε ένα από τα ραδιοτηλεσκόπια διαθέτει μια κεραία με διάμετρο 12 μέτρα ενώ το βάρος κάθε τηλεσκοπίου ζυγίζει 100 τόνους.

Πόλος επιστημονικής έλξης

Το μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και την ανυπομονησία της επιστημονικής κοινότητας για την λειτουργία του ALMA πιστοποιεί το γεγονός ότι οι επιτελείς του παρατηρητηρίου έχουν δεχθεί περισσότερες από χίλιες αιτήσεις επιστημόνων να εργαστούν σε αυτό.
Τις προσεχείς εβδομάδες αναμένεται να ανακοινωθεί και να ξεκινήσει η πρώτη έρευνα που θα πραγματοποιηθεί στο παρατηρητήριο. Σε αυτή την πρώτη φάση της λειτουργίας του υπολογίζεται ότι θα πραγματοποιηθούν περίπου 100 ερευνητικά προγράμματα.

Το πρώτο τηλεσκόπιο του ALMA τοποθετήθηκε το 2009 και το τελευταίο είναι προγραμματισμένο να τοποθετηθεί στα τέλη του 2013. Με την τοποθέτηση και του 66ου τηλεσκοπίου το παρατηρητήριο θα μπορεί να παράγει εικόνες με ποιότητα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

Δείτε ένα βίντεο του ALMA




περισσοτερα

Το μοντέλο των εταιρειών χαμηλού κόστους κατακτά της υπερατλαντικές πτήσεις

Οι εταιρείες χαμηλού κόστους έχουν καταφέρει να κερδίσουν ένα μεγάλο μερίδιο στις πτήσεις μικρών και μεσαίων αποστάσεων παγκοσμίως. Αντιθέτως, οι πτήσεις μεγάλης διάρκειας και οι υπερατλαντικές διαδρομές παραμένουν το προπύργιο των μεγάλων αεροπορικών εταιρειών. Ωστόσο, οι εταιρείες χαμηλού κόστους προσβλέπουν να κατακτήσουν και αυτό το κομμάτι της αγοράς προσφέροντας όμως περιορισμένες υπηρεσίες.

Για τους επιβάτες μία πτήση έως 3-4 ώρες σε στενά καθίσματα, χωρίς φαγητό και άλλες υπηρεσίες για να φτάσουν φθηνά στον τόπο των διακοπών τους είναι κάτι που δέχονται αδιαμαρτύρητα. Όταν όμως πρόκειται για μία πτήση πάνω από τον Ατλαντικό ή τον Ειρηνικό δεν είναι μία ευχάριστη προοπτική.

Παρόλα αυτά στην Ασία υπάρχουν εταιρείες που προσπαθούν να εφαρμόσουν το μοντέλο του χαμηλού κόστους στην Ασία, με τελευταία την Singapore Airlines, η οποία θα δημιουργήσει θυγατρική αεροπορική εταιρεία για το σκοπό αυτό.

Εάν αυτό το μοντέλο πετύχει είναι ένα ερώτημα το οποίο απασχολεί έντονη την αεροπορική βιομηχανία σε όλο τον κόσμο.

Επιθετική εξάπλωση

Η Ασία είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων καθώς τους τελευταίους μήνες με μία σειρά από συμβατικές εταιρείες να προσπαθούν να προσελκύσουν ένα πιο «ολιγαρκές» κοινό.

Στις αρχές του χρόνου, η ιαπωνική All Nippon Airways ίδρυσε την Peach Aviation, μία αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους με βάση την Οζάκα. Η νέα εταιρεία αναμένεται να ξεκινήσει τις πτήσεις της τον Μάρτιο του 2012. Μέσα σε αυτή τη χρόνια αναμένεται και η χαμηλού κόστους θυγατρική της Thai Airways.

Η τάση για τις εταιρείες χαμηλού κόστος έρχεται με την πρόβλεψη για ραγδαία αύξηση των επιβατών παγκοσμίως, κυρίως στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.

Σύμφωνα με την ΙΑΤΑ, τη Διεθνή Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών, το 2014 θα πραγματοποιούνται 3,3 δισεκατομμύρια επιβατικές πτήσεις ετησίως, περίπου 80 εκατομμύρια πτήσεις περισσότερες σε σχέση με το 2009. Μάλιστα, το 45% από αυτές τις πτήσεις θα πραγματοποιούνται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και οι εταιρείες χαμηλού κόστους θέλουν να πάρουν τη μερίδα του λέοντος από αυτή την επιβατική κίνηση.

Η αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους Jetstar Asia με βάση τη Σιγκαπούρη παρουσίασε αύξηση επιβατών κατά 44%, από 1,8 εκατ. σε 2,6 εκατ.) το 2010, ενώ στη Singapore Airlines οι επιβάτες αυξήθηκαν κατά 1,8%, από 16,3 εκατ. σε 16,6 εκατ. επιβάτες.

Στην Ασία βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πραγματικός αγώνας δρόμου των αεροπορικών εταιρειών για να αυξήσουν τον αριθμό των αεροσκαφών τους, προκειμένου να μπορέσουν να μεταφέρουν τους ολοένα και περισσότερους επιβάτες.

Επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων για αύξηση των στόλων τους

Στο αεροπορικό σόου του Παρισιού τον Ιούνιο, η αεροπορική εταιρεία της Ινδίας, Indigo παρήγγειλε 180 νέα αεροσκάφη από την Airbus. Η εταιρεία χαμηλού κόστους της Μαλαισίας, Air Asia παρήγγειλε 200 αεροσκάφη A320neo από την Airbus συνολικής αξίας 18 δισεκ. δολαρίων.

Εν τω μεταξύ, η Air Asia σε συνεργασία με τον εθνικό αερομεταφορέα της Ινδίας, ΑΝΑ (All Nippon Airlines) ανακοίνωσε πρόσφατα την ίδρυση μίας αεροπορικής εταιρείας χαμηλού, με βάση το αεροδρόμιο Ναρίτα στο Τόκιο.

Αντίστοιχες κοινοπραξίες έχει δημιούργησε στη νοτιο-ανατολική Ασία, σε Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες και Βιετνάμ. Καθώς οι αεροπορικές




περισσοτερα

MONOPOLY : Το Παγκόσμιο παιχνίδι της βαρβαρότητας

Οι περισσότεροι και περισσότερες γνωρίζουμε το παλιό και διαχρονικό καπιταλιστικό παιχνίδι της Monopoly.

Το ζητούμενο για τους παίκτες του παιχνιδιού είναι να αγοράσουν οικόπεδα με αξία, να επενδύσουν σε αυτά με κεφάλαια που παίρνουν από τη «μπάνκα» (BANK = τράπεζα) και να χρεώσουν τους υπόλοιπους παίκτες που θα «χρησιμοποιήσουν» τις «επενδύσεις» τους και θα τους φέρει το ζάρι στην ανάγκη τους.

Από το ίδιο το στήσιμο του παιχνιδιού είναι βέβαιο ότι κάθε παίκτης θα βρεθεί αρκετές φορές στην ανάγκη να «χρησιμοποιήσει» επενδύσεις των άλλων παικτών. Στο παιχνίδι επιτρέπονται δανεισμοί μεταξύ των παικτών, «αβάντες», εξαγορές, υποθήκες, συμβουλές επενδύσεων και ένα σωρό άλλα κόλπα του καπιταλισμού. Στο παιχνίδι δεν επιτρέπεται η χρήση άλλου χρήματος πλην του περιεχόμενου στο κουτί του.

Τελικός σκοπός του παιχνιδιού των «ανταγωνιζόμενων» παικτών είναι η κυριαρχία του ενός, το «Μονοπώλιο», εξ ου και το όνομα του παιχνιδιού. Μονοπώλιο στην χρήση μιας οδού – «επένδυσης» και εν συνεχεία σε όλο το παιχνίδι, σε όλη την κάρτα της Μοnopoly. Οποιος παίκτης δεν πηγαίνει καλά, αναγκάζεται για να παραμείνει στο παιχνίδι να ξεπουλήσει όσο – όσο την «περιουσία» του και στο τέλος, εάν μείνει από χρήματα, βγαίνει από το παιχνίδι.

Στις ελληνικές του εκδόσεις το παιχνίδι χρησιμοποιεί ως επενδύσεις τα ονόματα οδών της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων. Αντίστοιχες «επενδύσεις» περιέχουν τα παιχνίδια των άλλων κρατών.

Το παιχνίδι μπορεί να είναι για πολλούς διασκεδαστικό στην πραγματικότητα όμως είναι μια απλή αποτύπωση του τι συμβαίνει σε κάθε χώρα και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι μια σύντομη χρονικά αποτύπωση του παιχνιδιού του καπιταλισμού, των σκοπών των παικτών (καπιταλιστών) και του τελικού ζητούμενου του συστήματος, που παρότι δείχνει ανταγωνιστικό, εν τέλει καταλήγει στο «Μονοπώλιο» του ενός.
Οσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στο παγκόσμιο σκηνικό μπορούν εύκολα να εξηγηθούν, να γίνουν κατανοητά, εάν στα τετράγωνα του παιχνιδιού της Monopoly τοποθετήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας ή του πλανήτη.

Στόχος των παγκόσμιων παικτών της Monopoly είναι να αποκτήσουν σε καλές τιμές και να εκμεταλλευτούν τα τετράγωνα αυτά, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των κρατών. Να κάνουν οικόπεδά τους τις χώρες, τους ανθρώπους, να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους.

Τελικός σκοπός τους είναι να επικρατήσουν οι ίδιοι στο παιχνίδι κάνοντας τα πάντα δικά τους. Τελικός σκοπός τους είναι να συγκροτήσουν το δικό τους «Μονοπώλιο». Ο «ανταγωνισμός» απλά είναι το «παιχνίδι», σκοπός είναι το «Μονοπώλιο».

Οσο τα πράγματα παραμένουν στο χαρτόνι της Monopoly και αφορούν μόνο αυτό και τους μανιώδεις παίκτες, έχουν μηδαμινή ουσία για τους ανθρώπους. Το πρόβλημα είναι ότι στο πραγματικό ελληνικό και παγκόσμιο παιχνίδι το χαρτόνι της Monopoly είναι φτιαγμένο από ανθρώπους, από χώρες, από την φύση. Πάνω σε αυτούς, πάνω σε εμάς παίζεται το πραγματικό παιχνίδι, εμείς είμαστε τα τετράγωνα με τις «επενδύσεις» τους, από εμάς εξάγεται το κέρδος τους και σε εμάς θα επικρατήσει το μονοπώλιο … .

Για να εφαρμόσουν τους σκοπούς τους οι παίκτες της παγκόσμιας Monopoly θέλουν να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ένα λείο, αμίλητο και χρηστικό για το παιχνίδι χαρτόνι.

Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τους φιμώσουν, να τους παρασύρου, να τους κάνουν παθητικούς, ώστε να παιχτεί πάνω τους το παιχνίδι τους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι εργάζονται στα πλουτοπαραγωγικά τετράγωνα της Monopoly, δημιουργούν κέρδη και υπεραξίες για τους παίκτες. Οσο πιο πειθαρχημένο και αποδοτικό είναι ένα τετράγωνο – χώρα ή πλουτοπαραγωγική πηγή, τόσο πιο επικερδής και επωφελής είναι για αυτούς η «επένδυση». Για τον σκοπό αυτό εργάζονται πολλοί, για τον σκοπό αυτό κάνουν τους ανθρώπους άβουλα μυρμήγκια που θα πεθάνουν εργαζόμενα για την «επένδυση» και όλο το σύστημα κινείται και οργανώνεται σύμφωνα με τους σκοπούς, τους κανόνες του παιχνιδιού που όρισαν και ορίζουν μεταξύ τους οι παίκτες.

Επειδή στο τέλος της παρτίδας τους, θα έχουμε όλοι ισοπεδωθεί για τα καλά και θα έχουμε εξαγοραστεί πλήρως από τις μονοπωλιακές επενδύσεις τους, το μόνο που μας μένει είναι να καταστρέψουμε το παιχνίδι τους και τους κανόνες τους. Να αρνηθούμε να είμαστε υποχείρια της Monopoly τους, να τους χαλάσουμε το τεραίν, να διαλύσουμε το χαρτόνι της Monopoly, να φύγουμε από το σύστημά τους, από τους κανόνες τους και να δημιουργήσουμε δικούς μας. Και επειδή είναι και αυτοί θνητοί σαν και εμάς στο χέρι μας είναι να το καταφέρουμε.


πηγη
περισσοτερα

Βερολίνο, μια πόλη με πολλά «αντάρτικα πόλης»

Νέοι που φυτεύουν ανάμεσα στα πεζοδρόμια, εμπρησμοί που δηλώνουν την απέχθεια και την αντίδρασή στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής.

Το σύγχρονο Βερολίνο μπορεί να είναι ένα μέρος με αναπτυξιακή προοπτική και να βρίσκεται σε μια σταθερή πορεία ευημερίας, ωστόσο, το ανήσυχο παρελθόν του έχει αφήσει το στίγμα του στον σημερινό χαρακτήρα της πόλης· μεταξύ άλλων, την τάση για δημιουργία εναλλακτικών σκέψεων και υλοποίηση δράσεων.

Ο Petrus Akkordeon, όπως αποκαλεί τον εαυτό του, βγαίνει από τον σταθμό του μετρό στην πλατεία Potsdamer και φυτεύει ένα μικρό φυτό. Τι πιο απλό, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Ο Akkordeon ανεβαίνει από τον υπόγειο σταθμό σε μια «άψυχη» πλατεία, σκάβει ανάμεσα στις ρωγμές του πεζοδρομίου και φυτεύει δενδρύλλια – μια γραμμή πρασίνου στο γκρι του γρανίτη.

Η πλατεία Potzdamer απέχει πολύ από αυτό που ήταν κάποτε, η παλλόμενη καρδιά του Βερολίνου, το κέντρο της κοινωνικής γοητείας των πεφωτισμένων αλλά και των λιγότερο μορφωμένων, ένας κόμβος των παλαιών καφενείων.

Σήμερα, βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έπειτα από την καταστροφή που υπέστη κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την αναπροσαρμογή της μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, η πλατεία απηχεί την κατασκευαστική συνείδηση που αναπτύσσεται σε κάθε μεγαλούπολη του Δυτικού κόσμου. Με το επιβλητικό κτίριο της Sony να «δίνει το ρυθμό», θαρρεί κανείς ότι ένα νέο είδος απομόνωσης αναδεικνύεται.

Μέχρι βέβαια την άφιξη του Petrus, ενός αντάρτη – κηπουρού μέσα στην πόλη. «Όλα είναι γκρι. Καθόλου λουλούδια, δέντρα. Αν φυτέψεις ένα φυτό, αλλάζει όλο το μέρος», σχολιάζει και συνεχίζει: «Για λίγα δευτερόλεπτα, η πλατεία ομορφαίνει. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτά τα λουλούδια και αισθάνονται για λίγο πιο όμορφα. Είναι ένας τρελός εκεί που φυτεύει», λέει αναφερόμενος στον εαυτό του.

Ο Petrus μπορεί βέβαια να είναι τρελός αλλά με τον «καλύτερο» δυνατό τρόπο. Μπορεί να κάνει το δικό του αντάρτικο πόλης αλλά με τον πιο ευγενικό τρόπο. Στην άλλη άκρη της πόλης, υπάρχει μια αντι-κυρίαρχη κουλτούρα ή αναρχική, όπως θεωρούν ορισμένοι. Εκεί τα πράγματα φαίνεται να παίρνουν άλλες διαστάσεις. Η αστυνομία λέει ότι το πρώτο μισό του χρόνου υπήρξαν 77 εμπρηστικές προσπάθειες με φανερά πολιτικά κίνητρα· περίπου δύο πολυτελή αμάξια την εβδομάδα γίνονται στόχος εμπρησμού.

Την ίδια στιγμή, αρκετές τράπεζες και σούπερ-μάρκετ βρίσκουν τα τζάμια τους σπασμένα. Μόλις τον Μάιο, μια ομάδα έκανε σαμποτάζ στο σιδηρόδρομο της πόλης με τον να κόψει κάποια καλώδια σηματοδότησης. Κανένας δεν συνελήφθη αν και υπήρχε ένα σχετικό σημείωμα που ενδεχομένως αναλάμβανε την ευθύνη. «Το Βερολίνο είναι η πρωτεύουσα μίας χώρας που βρίσκεται στην κορυφή των εξαγωγών οπλικών συστημάτων. Χτυπάμε ενάντια σ’ αυτήν την βλαβερή και φονική πραγματικότητα. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Ριζικά».

Κάπως έτσι συγκροτείται το εύρος του αντάρτικου στο σημερινό Βερολίνο. Και γι’ αυτό υπάρχουν ορισμένες εξηγήσεις. Αρχικά, το δυτικό Βερολίνο προσέλκυε ριζοσπαστικά στοιχεία διότι όσοι έφταναν εκεί είχανα απαλλαχθεί από τη στρατιωτική τους θητεία. Εκεί δημιουργήθηκε η βάση για την φράξια του Κόκκινου Στρατού, τα «πιστεύω» του οποίου δομήθηκαν πάνω στο θυμό εναντίον των γονέων, της προηγούμενης γενιάς και μετεξελίχθηκαν στον βίαιο θυμό της μεταπολεμικής Γερμανίας. Βέβαια, οι συζητήσεις και τα επιχειρήματα των θεωρητικών της Αριστεράς εκείνο τον καιρό, τοποθετούσαν τη Δυτική Γερμανία σε μια ακραία μορφή καπιταλιστικού μορφώματος ή ακόμα και ως συνέχεια του ναζιστικού κράτους.


περισσοτερα

Βρέθηκε το μποζόνιο Χιγκς; (VIDEO)

Τα δύο κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα Φυσικής στον κόσμο υποστηρίζουν ότι (ίσως) εντόπισαν το "σωματίδιο του Θεού"

Το μυστηριώδες μποζόνιο Χιγκς βρίσκεται τα τελευταία 24ωρα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην επιστημονική κοινότητα αφού σε μεγάλο συνέδριο που γίνεται στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας τα στελέχη του CERN αλλά και του Fermilab ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν τα ίχνη του. Η ανακάλυψη του σωματίδιου που θεωρείται ως το Ιερό Δισκοπότηρο της Φυσικής θα λύσει τον γρίφο για την ύπαρξη της μάζας στην ύλη.

Την αρχή έκαναν τα στελέχη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) που ανακοίνωσαν ότι στο πλαίσιο του πειράματος "Άτλας" εμφανίστηκαν ενδείξεις που πιθανότατα οδηγούν στο μποζόνιο Χιγκς. Στην συνέχεια τα στελέχη του Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντών των Ηνωμένων Πολιτειών (Fermilab) ανακοίνωσαν ότι και στα δικά τους πειράματα με τον επιταχυντή Tevatron εντοπίστηκαν ανάλογες ενδείξεις.

To Μποζόνιο Χιγκς

Το σωματίδιο πήρε το όνομά του από τον Βρετανό επιστήμονα Πίτερ Χιγκς που ήταν ο πρώτος που μίλησε για αυτό πριν από 45 χρόνια. Aποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σωματιδιακής Φυσικής αφού καλύψει το κενό στις θεωρίες για την ύπαρξη της μάζας στην ύλη.

Το μποζόνιο Χιγκς είναι το μόνο από τα σωματίδια του Καθιερωμένου Μοντέλου που εξακολουθεί να διαφεύγει από τα όργανα παρατήρησης των ερευνητών. Αυτό συμβαίνει γιατί, σύμφωνα με τη θεωρία, εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες σαν αυτές που παρήχθησαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Στα πειράματα που γίνονται με τον γιγάντιο επιταχυντή LHC στο CERN καθώς και με τον επιταχυντή Tevatron στο Fermilab γίνονται συνεχώς προσπάθειες αναδημιουργίας των συνθηκών που επικράτησαν όταν συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη. Όπως είναι ευνόητο τα τελευταία χρόνια τα δύο ιδρύματα έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου για το ποιό θα καταφέρει να ανακοινώσει πρώτο την μεγάλη ανακάλυψη.

Τα πειράματα

Το πείραμα «Άτλας» αποτελεί ένα από τα δυο «πολυπειράματα» που διεξάγονται στον LHC για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς και περισσότεροι από 3.000 ερευνητές εργάζονται σε αυτό. O Tevatron είναι ένας κυκλικός επιταχυντής σωματιδίων με συνολικό μήκος 6,8 χλμ και είναι ο πρώτος ισχυρός επιταχυντής που έκανε την εμφάνιση του, αφού λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από 28 χρόνια. Έκτοτε έχει υποστεί συνεχείς αναβαθμίσεις ώστε να μπορεί να εκτελεί πολύπλοκα και απαιτητικά πειράματα όπως αυτό της αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.

Αν τελικά οι ενδείξεις που ανακοινώθηκαν τα τελευταία 24ωρα δεν μετουσιωθούν σε αποδείξεις οι ερευνητές θα συνεχίσουν την αναζήτηση του μποζονίου Χιγκς για αρκετούς μήνες. «Αν το μποζόνιο Χιγκς υπάρχει, το αργότερο μέχρι το τέλος του 2012 θα το έχουμε εντοπίσει. Αλλά αν τελικά δεν εντοπιστεί το συγκεκριμένο σωματίδιο αυτό δεν θα είναι μια αποτυχία, το αντίθετο θα έλεγα. Αν δεν εντοπιστεί μέχρι τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει και έτσι θα πρέπει να αναζητήσουμε κάτι άλλο που να εξηγεί την ύπαρξη της μάζας στην ύλη» έχει αναφέρει σε πρόσφατη δήλωση του ο Ρολφ-Ντίτερ Χόιερ, γενικός διευθυντής του CERN.

Δείτε ένα βίντεο που εξηγεί τι είναι το μποζόνιο Χιγκς



περισσοτερα

Οι 20 πιο ακριβές πόλεις του κόσμου για το 2011

Και απο τις καλύτερες πόλεις για να ζεις… ας δουμε και τις ακριβές!
Δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα της νέας έκθεσης ECA International, για τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου για το 2011. Την παράσταση κλέβουν οι πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις που βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις, αναδεικνύοντας την ακρίβεια στη Γηραιά Ήπειρο. Αντίθετα, σε παγκόσμια κλίμακα, οι αμερικάνικες πόλεις κατατάσσονται πλέον στις φθηνές, καθώς το αμερικάνικο δολάριο αποδυναμώνεται.
Η συγκεκριμένη έρευνα της διεθνούς εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού διεξάγεται κάθε έξι μήνες. Τα αποτελέσματα προκύπτουν από τη σύγκριση των τιμών των τροφίμων και των βασικών αγαθών και υπηρεσιών για τους αλλοδαπούς σε περισσότερα από 400 αστικά κέντρα ανά τον κόσμο.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι την πρώτη πεντάδα των ακριβότερων πόλεων συμπληρώνουν πόλεις από δύο και μόνο χώρες. Την Ιαπωνία και την Νορβηγία. Συγκεκριμένα, οι πέντε πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο είναι οι εξής:
5η πιο ακριβή πόλη: Γιοκοχάμα, Ιαπωνία
Η μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας μετά το Τόκυο. Η πόλη φιλοξενεί πάνω από 300 εταιρείες πληροφορικής, έχει αναπτυσσόμενη βιομηχανία βιοτεχνολογίας και δραστήρια αυτοκινητοβιομηχανία. Ένα γεύμα σε fast food στην Γιοκοχάμα κοστίζει 16,90 δολάρια.
4η πιο ακριβή πόλη: Σταβάνγκερ, Νορβηγία
Έχουν περάσει περισσότερο από 30 χρόνια όταν η κοινότητα ψαράδων Σταβάνγκερ αναπτύχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Νορβηγίας, ύστερα από την εύρεση πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα. Πλέον, αποτελεί μία από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου.
3η πιο ακριβή πόλη: Ναγκόγια, Ιαπωνία
Ένα από τα κυριότερα βιομηχανικά και τεχνολογικά κέντρα της Ιαπωνίας. Σε αντίθεση με άλλα μεγάλα αστικά κέντρα της Ιαπωνίας, η Ναγκόγια διατηρεί τους ρυθμούς ανάπτυξης καθώς κατάφερε να μην πληγεί από την παγκόσμια ύφεση. Ένα γρήγορο γεύμα κοστίζει 19 δολάρια.

2η πιο ακριβή πόλη: Όσλο, Νορβηγία
Η πρωτεύουσα της Νορβηγίας, η καρδιά του νορβηγικού εμπορίου, ναυτιλίας και οικονομίας. Μία από τις ακριβότερες πόλεις στον κόσμο επί σειρά ετών. Ένα γρήγορο γεύμα στο Όσλο κοστίζει 45,20 δολάρια.
1η πιο ακριβή πόλη: Τόκυο, Ιαπωνία
Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, είναι σύμφωνα με την ECA International η πιο ακριβή πόλη στον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι ο δείκτης τιμών καταναλωτή στην περιοχή του Τόκυο έχει καθοδική πορεία από το 2009, σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Στατιστικής της Ιαπωνίας. Τον περασμένο Σεπτέμβριο το ενοίκιο για ένα δυάρι ανερχόταν κατά μέσο όρο στα 4.352 δολάρια τον μήνα.
Την υπόλοιπη 20άδα συμπληρώνουν οι παρακάτω πόλεις:
20. Παρίσι, Γαλλία
19. Λίβερπουλ, Αγγλία
18. Καμπέρα, Αυστραλία
17. Στοκχόλμη, Σουηδία
16. Σύδνεϋ, Αυστραλία
15. Καράκας, Βενεζουέλα
14. Μόσχα, Ρωσσία
13. Ελσίνκι, Φιλανδία
12. Κοπεγχάγη, Δανία
11. Βασιλεία, Ελβετία
10. Βέρνη, Ελβετία
09. Κόμπε, Ιαπωνία
08. Γενεύη, Ελβετία
07. Λουάντα, Αγκόλα
06. Ζυρίχη, Ελβετία
περισσοτερα

Απειλή από τον Ήλιο


Το 1859 σημειώθηκε μια μεγάλη ηλιακή θύελλα, που είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να καούν όλα τα τηλεγραφικά καλώδια της Ευρώπης και της Αμερικής, και να φωτιστεί περίλαμπρα ο ουρανός. Ήταν η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη ηλιακή έκρηξη στην ιστορία της αστρονομίας. Μέσα σε 24 ώρες, το περίφημο Aurora Borealis (Βόρειο Σέλας) πυροδότησε τους ουρανούς, χρωματίζοντας τους κόκκινους, πράσινους και μοβ, τόσο έντονα, που η νύχτα έγινε μέρα, ακόμη και σε γεωγραφικές περιοχές στο νότο (Κούβα), που ήταν απίστευτο. Ο απόκοσμος αυτός φωτισμός του πλανήτη μας οφείλονταν στα ηλεκτρομαγνητικά ενεργειακά πεδία που δημιούργησε το πλάσμα των ηλιακών ανέμων, καθώς συγκρούονταν με την γήινη ανώτερη μαγνητόσφαιρα
Το τηλεπικοινωνιακό σύστημα της εποχής (τηλέγραφος) αποσυντονίστηκε για αρκετές ώρες. Οι χειριστές του έπεφταν θύματα ηλεκτροπληξίας, ενώ τα χαρτιά τους έπιαναν φωτιά. Ακόμη και όταν οι τηλεγραφητές αποσύνδεαν τις μπαταρίες, οι ηλεκτρικές εκκενώσεις συνέχιζαν να τροφοδοτούν το σύστημα με ρεύμα, στέλνοντας τα τηλεγραφήματα! Μέχρι και οι απλές μαγνητικές πυξίδες έπαψαν να δείχνουν προς βορρά για πολλές ώρες.
Η σχετικά πρωτόγονη κοινωνία του 1859 δεν έδωσε τη σημασία που θα δίναμε σήμερα σε ένα ανάλογο φαινόμενο. Το τηλεγραφικό σύστημα που βασίζονταν στον κώδικα Morse, ήταν μόλις 15 χρόνων. Δεν υπήρχαν δορυφορικές επικοινωνίες, ΑΤΜ, διαδίκτυο, κινητή τηλεφωνία, iPads, ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, GPS, κλπ. Υπήρχε μόνο ο τηλέγραφος.
Σήμερα όμως ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος μας εξαρτάται άμεσα από τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες προκειμένου να λειτουργήσει το τραπεζικό σύστημα, η υγεία, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες, καθώς και ένα απέραντο δίκτυο παραγωγής ενέργειας που εξυπηρετεί δισεκατομμύρια ανθρώπων. Μια ηλιακή έκρηξη μεγέθους ανάλογου με αυτήν του 1859, θα μπορούσε να διακόψει τον πολιτισμό μας για μέρες, εβδομάδες, ή ακόμη και μήνες, ανάλογα με το μέγεθος της έκρηξης μέσα στην ηλιακή κηλίδα. Ένα τέτοιο φαινόμενο θα μπορούσε σήμερα να χαρακτηριστεί ως μια παγκόσμια καταστροφή, που συμβαίνει σε λιγότερες από 24 ώρες και που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπων.
Τέτοιες γιγαντιαίες ηλιακές καταιγίδες αναμένονται μία κάθε 500 χρόνια, όμως οι επιστήμονες δεν διαθέτουν τρόπους να τις προβλέψουν, παρά μόνο να τις παρατηρούν λίγες ώρες πριν ο ηλεκτρισμός τους αγγίξει τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας. Μπορεί να υπάρξει αρκετός χρόνος ώστε να κλείσουν μερικές εκατοντάδες από τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά, όμως το πιο πιθανό είναι πως θα διακοπεί η ηλεκτροδότηση, και θα πέσουν οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών και των σέρβερ, αν δεν προστατεύονται από τα μαγνητικά πεδία.


Christian Science Monitor
περισσοτερα

Ζούμε το τέλος της παγκόσμιας κυριαρχίας της Δύσης;

Βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο να είναι η Ασία αυτή που οδηγεί πλέον την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;






Η οικονομική κυριαρχία της Δύσης ως κέντρου και ο διαχωρισμός του κόσμου σε κέντρο - περιφέρεια φαίνεται σήμερα να αμφισβητούνται. Με άλλα λόγια, το παγκόσμιο σύστημα, το οποίο εκφράζει και επιβάλλει τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της Δύσης σε ολόκληρη την υφήλιο, είναι πιθανό να βρεθεί σε αμφισβήτηση. Το παγκόσμιο σύστημα που δημιούργησε ο δυτικός πολιτισμός είναι ο καπιταλισμός της παγκόσμιας αγοράς και του καταμερισμού της εργασίας. Το σύστημα αυτό διαχωρίζει τον κόσμο σε κέντρο και περιφέρεια, με άνιση ανταλλαγή των τεχνολογικών προϊόντων του κέντρου προς την εργασία και τις ακατέργαστες ή ημικατεργασμένες πρώτες ύλες της περιφέρειας. Η δημιουργία, η επιβίωση και η επέκταση του παγκόσμιου συστήματος απαιτούν την πολιτισμική μεταμόρφωση της περιφέρειας με οικονομικές και πολιτικές δράσεις, αλλά και με πολιτισμική επίδραση.


Ο διαχωρισμός του κόσμου σε Ανατολή - Δύση ανάγεται στην κλασική αρχαιότητα και διατηρείται από την επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας από μέρους των Δυτικών, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και διαιωνίζει την υπεροχή της Δύσης. Προσθετικά, η παγκόσμια επέκταση και η κυριαρχία των ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων κατά τον 19ο αιώνα είναι η αρχή της περαιτέρω διαίρεσης του κόσμου σε κέντρο-περιφέρεια και του διαχωρισμού του σε Βορρά-Νότο. Με μεγαλύτερο ιστορικό βάθος θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ασίγαστη τάση της Δύσης για απεριόριστη επέκταση και παγκόσμια κυριαρχία εμφανίζεται σαφής με τις Σταυροφορίες και την κατάλυση και τον διαμοιρασμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Για αιώνες μετά, εξερευνήσεις, εγκαταστάσεις αποίκων, κατακτήσεις, γενοκτονίες λαών και πολιτισμών και ανελέητη εκμετάλλευση θα αλλάξουν την όψη του κόσμου. Μία σημαντική καμπή αποτελεί η βιομηχανική επανάσταση. Η παρατήρηση του Σαίν Ζύστ «η ευτυχία είναι μια καινούργια ιδέα στην Ευρώπη», σηματοδοτεί την απαίτηση της νέας αστικής τάξης της Ευρώπης να απολαύσει τα αγαθά που μέχρι τότε αποτελούσαν προνόμιο των ευγενών. Αυτό σημαίνει την ανάγκη για εκμετάλλευση πόρων σε πλανητική κλίμακα.


Η πολιτισμική, οικονομική και πολιτική παγκόσμια κυριαρχία της Δύσης επιβάλλεται και δικαιολογείται. Ιδεολογικές κατασκευές υποστηρίζουν την παγκόσμια επέκταση της Δύσης. Χαρακτηριστική είναι η αντίληψη του οριενταλισμού, κατά τον οποίο «η ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι ανώτερη συγκρινόμενη με όλους τους μη ευρωπαϊκούς λαούς και πολιτισμούς». Ο οριενταλισμός επιβάλλει την ευρωκεντρική και δυτικοκεντρική αντίληψη και δικαιολογεί τον διαμοιρασμό και την εκμετάλλευση του κόσμου από την Δύση και το παγκόσμιο σύστημά της. Ο οριενταλισμός καθιερώθηκε ως έννοια αρνητική από τον Εντουάρντ Σαΐντ στο διάσημο ομώνυμο βιβλίο του. Αντιπροσωπευτικός είναι ο αφορισμός του Χέγκελ: «Η παγκόσμια ιστορία ταξιδεύει από την Ανατολή στη Δύση˙ για την Ευρώπη είναι το οριστικό τέλος της ιστορίας και για την Ασία η αρχή της», όπως ενδεικτική είναι η ανάλυση του Μαρξ για τον "ασιατικό τρόπο παραγωγής". Η Ευρωπαϊκή Δύση κατορθώνει να προσαρμόσει το παγκόσμιο περιβάλλον στις ανάγκες και στις επιθυμίες της και να δημιουργήσει πρότυπα και παραδείγματα που βασίζονται σε ό,τι αποκαλέσαμε οριενταλισμό.


Ο καπιταλισμός, από τη φύση του επεκτατικός, υπερεθνικός και διεθνιστικός, επενδύει συνεχώς σε νέες αγορές με παράδοξο αποτέλεσμα: η επέκταση δημιουργεί νέους ισχυρούς ανταγωνιστές. Αυτό βέβαια είναι κάτι που οι κεντρικές καπιταλιστικές χώρες δεν επιθυμούν, πλην αποτελεί φαινόμενο συμφυές με την επέκταση και την ανάπτυξη των αγορών. Η υποτιθέμενη ελεγχόμενη είσοδος νέων αγορών στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα κατά τα τέλη του 20ού αιώνα επέτρεψε την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία, παρά τη σχέση τους με τις οικονομίες των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ιαπωνίας. Η αναλογία της εσωτερικής εμπορικής δραστηριότητας στην Ανατολική Ασία αυξήθηκε από 40% το 1980, σε 50% το 1995 και είναι 60% σήμερα. Αυτό αρκεί για να αντιληφθούμε το πόσο ραγδαία περιορίζεται η εξάρτηση της Ανατολικής Ασίας από τις κεντρικές καπιταλιστικές αγορές, όπως και την εξασθένηση του μοντέλου κέντρο-περιφέρεια.


Φαίνεται ότι οι ιεραρχίες που δημιούργησε η ευρωπαϊκή επέκταση τον 19ο αιώνα ανατρέπονται σήμερα και οδηγούν σε ένα πολυκεντρικό κόσμο, ανάλογο με αυτόν που υπήρχε τον 18ο αιώνα. Μέσα σε δύο γενεές οι νέες βιομηχανικές χώρες της Ανατολικής Ασίας ακολούθησαν το παράδειγμα της Ιαπωνίας και ξέφυγαν από τη μιζέρια του Τρίτου Κόσμου. Δύο τεράστιες χώρες της Ασίας, η Ινδία και η Κίνα, που διαθέτουν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού, αύξησαν το ποσοστό τους στο παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν από 3,2% το 1980, σε 13,9% το 2006, δηλαδή κατά 4,3 φορές. Την ίδια περίοδο το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν αυξήθηκε τρεις φορές. Ανάλογα, η αγοραστική αξία του εισοδήματός τους αυξήθηκε από 3,3% του παγκοσμίου προϊόντος το 1980, σε 6,17% το 1990. Το ίδιο διάστημα, η αγοραστική δύναμη ανά κάτοικο των χωρών αυτών αυξήθηκε σε σταθερές τιμές 16 φορές στην Κίνα και 5 φορές στην Ινδία. Οι προοπτικές είναι ότι η συνολική παραγωγή πλούτου στην Ασία, που σήμερα αντιστοιχεί στο 34% του παγκόσμιου προϊόντος, θα φθάσει το 45% το 2020 για να αντιστοιχεί τότε, στο 20% για την Κίνα, το 9% για την Ινδία και 6,2% για την Ιαπωνία. Αυτά όλα σημαίνουν μια αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου προς όφελος των αναπτυσσόμενων χωρών της Ασίας, οι οποίες και συσσωρεύουν γιγαντιαία αποθέματα συναλλαγματικών αποθεμάτων. Σήμερα τα συναλλαγματικά αποθέματα στην Ασία αντιπροσωπεύουν το 70% των παγκοσμίων συναλλαγματικών αποθεμάτων και είναι ρυθμιστές του κλονιζόμενου παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, στηρίζοντας τη Citigroup, τη Barclays και την UBS.


Βρισκόμαστε έτσι μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο να είναι η Ασία αυτή που οδηγεί πλέον την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Με άλλα λόγια, η παγκόσμια ανάκαμψη και η ανάδυση της παγκόσμιας οικονομίας από την κρίση δεν είναι δυνατή χωρίς την ανάκαμψη των οικονομιών της Ασίας, οι οποίες αποτελούν πλέον την οικονομική ατμομηχανή. Μάλιστα, το κλειδί για να φθάσουν οι ΗΠΑ στα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια εξαγωγών το 2015, σύμφωνα με τα σχέδια του Προέδρου Ομπάμα, είναι να επεκτείνουν την οικονομική παρουσία τους στην Ασία. Χαρακτηριστικοί των αντιλήψεων και των φιλοδοξιών των χωρών της Ασίας είναι οι πυρηνικοί εξοπλισμοί και τα διαστημικά προγράμματα της Ινδίας και της Κίνας. Ακόμη χαρακτηριστικότερη είναι η ανάπτυξη του πολεμικού στόλου της Κίνας, πάνω σε αντίληψη που βασίζεται σε γεωπολιτικές θεωρήσεις.


Η Κίνα είναι η χώρα η οποία υπολογίζεται ότι σε 15 χρόνια θα έχει ξεπεράσει σε απόλυτους αριθμούς εθνικού εισοδήματος τις ΗΠΑ και θα αποτελεί πλέον τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Με τετραπλάσιο πληθυσμό από αυτόν των ΗΠΑ, η Κίνα είναι ήδη ο μεγαλύτερος στον κόσμο εξαγωγέας και διαθέτει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα, ενώ διαθέτει μεγαλύτερη στον κόσμο αγορά αυτοκινήτων. Οι προσβάσεις της Κίνας στις πρώτες ύλες σταθεροποιούνται ενώ οι εμπορικοί δρόμοι βελτιώνονται με την υποστήριξη τεραστίων επενδύσεων που επιτρέπουν τα γιγαντιαία χρηματικά αποθέματα της χώρας αυτής.


Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη της εικόνας της Κίνας στα μάτια της Δύσης. Από την Αναγέννηση και μέχρι τον 18ο αιώνα η Κίνα δημιουργούσε στους Δυτικούς μια βεβαιότητα υπεροχής και ένα αίσθημα θαυμασμού. Φαινόταν τότε η Κίνα στα μάτια των Δυτικών σαν ένα μυθικό βασίλειο πιο πολιτισμένο από την ίδια την Ευρώπη και όχι μόνο πλουσιότερο, αλλά και πολυπληθέστερο. Η Κίνα ήταν για τους Ευρωπαίους, της πριν τη βιομηχανική επανάσταση εποχής, μια χώρα ανοχής και ειρήνης, όπου δεν υπήρχε καταπίεση και τα αξιώματα τα κατείχαν οι ικανοί και όχι οι εκ καταγωγής ευγενείς. Μια ριζική μεταβολή στις αντιλήψεις αυτές των Δυτικών συνέβη τον 19ο αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές αντιλήφθησαν τη στρατιωτική αδυναμία και την οικονομική υστέρηση της Κίνας της εποχής τους. Ο θαυμασμός έδωσε τη θέση του σε περιφρόνηση ανάμεικτη με φόβο. Στις αρχές του 20ού αιώνα η Κίνα έγινε πεδίο επεμβάσεων και μετά το 1948 θεωρήθηκε ως πηγή ανησυχίας και φόβου, ως ένα καθεστώς πιο καταπιεστικό και απ’ αυτό της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, η υψηλής ταχύτητας ανάπτυξη δημιούργησε ενθουσιασμό και θαυμασμό που θυμίζουν τη σινομανία της Ευρώπης του ροκοκό. Η ίδια η Κίνα υιοθετεί σε μαζική κλίμακα τις συνήθειες και τα ήθη του καταναλωτικού κόσμου.


Είναι κρίσιμο το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη των νέων αναδυομένων χωρών γίνεται με πρότυπα τις δυτικές αντιλήψεις της χωρίς όριο μεγέθυνσης και της εκμετάλλευσης των πόρων, ανεξάρτητα από την επάρκεια και την αναπλήρωσή τους. Είναι μια μορφή ανάπτυξης που επιδεινώνει το ήδη φορτωμένο με υπερβάσεις και υπερεκμετάλλευση περιβάλλον και τροφοδοτεί το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη λόγω των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.


Τη μορφή και τους στόχους της παγκόσμιας ανάπτυξης υποστηρίζει η δυτική βιομηχανία του πολιτισμού, η οποία εξακολουθεί να κυριαρχεί σε παγκόσμιο επίπεδο και να διαδίδεται χάρη στην παθητική ψυχαγωγία. Με τη βοήθεια της τεχνικής μια μαζική δυτική παιδεία κυριαρχεί σε ολόκληρο τον πλανήτη και επιβάλλει τρόπους παραγωγής και κατανάλωσης. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι και η πολιτισμική κυριαρχία της Δύσης θα τεθεί σε αμφισβήτηση. Σύμφωνα με τις αναλύσεις του Immanuel Wallerstein, τα αναγεννητικά κινήματα και η πολιτισμική επίδραση της περιφέρειας προς το κέντρο θα απειλήσουν την παγκόσμια πολιτιστική κυριαρχία της Δύσης, όπως σήμερα φαίνεται να απειλείται το παγκόσμιο σύστημά της.


Πρόκειται για την ανάδυση ενός νέου παγκοσμίου συστήματος ή για μια αναδιάταξη και ανανέωση του δυτικοκεντρικού συστήματος; Θα ακολουθήσουν αναταραχές μέχρι το σύστημα να ισορροπήσει; Ποιές θα είναι οι πολιτισμικές αναδιατάξεις; Και πόσο θα επιδράσουν πάνω στο πρόβλημα του περιβάλλοντος; Σύμφωνα με τις καθιερωμένες πολιτικές τους και σε εφαρμογή των πάγιων γεωπολιτικών αρχών τους, οι ΗΠΑ αντιδρούν σε κάθε εξέλιξη που κατά τη γνώμη τους βοηθά ή θα βοηθήσει τη Ρωσία να εξελιχθεί σε ανταγωνιστική υπερδύναμη. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, παρά τις ενδείξεις, οι ΗΠΑ δεν φαίνεται να ανησυχούν ανάλογα με την ανάπτυξη της Κίνας την οποία βλέπουν ως ένα συμπαίκτη και ως μία αγορά απαραίτητη για την οικονομία τους. Η αντίληψη της σύγκρουσης και της αναπόφευκτης υπεροχής του ισχυρότερου φαίνεται να μετριάζεται σε ό,τι αφορά τις θεωρήσεις για την Κίνα. Έτσι, οι προβλέψεις για μια κινέζικη νεωτερικότητα λαμβάνουν πάντα υπόψη τις αντιλήψεις για «ήπια δύναμη» και για «δημοκρατία ανάμεσα σε έθνη», όπως και τη μετριοπάθεια και τον αυτοπεριορισμό που χαρακτηρίζουν κάθε ισχυρή ιστορική ταυτότητα που εδράζεται σε μακραίωνο παρελθόν. Η Κίνα δεν αποτελεί απλώς ένα έθνος, αλλά ένα έθνος-πολιτισμό. Οι ίδιοι οι Κινέζοι παραμένουν σταθεροί στην πίστη τους για τη μοναδικότητα του πολιτισμού τους και τον σεβασμό στις παραδόσεις τους.


Οπωσδήποτε, σύμφωνα με την ιστορική εμπειρία η ανατροπή των ισορροπιών και η μεταφορά του κέντρου βάρους συνεπάγονται διεθνείς κρίσεις και αντιπαραθέσεις. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, οι δύο τρομεροί Παγκόσμιοι Πόλεμοι και ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν αποτελέσματα ανατροπών της παγκόσμιας ισορροπίας και αμφισβήτησης του παγκόσμιου συστήματος. Ωστόσο, μπορούμε σήμερα επιτέλους να είμαστε κάπως αισιόδοξοι. Σήμερα δεν υπάρχουν μόνο δύο παίκτες στον ανταγωνισμό για την αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου ή τη συγκρότηση ενός παγκόσμιου συστήματος. Έτσι φαίνεται πιθανή η κατακερμάτιση του κόσμου σε πολλά κέντρα. Σε ένα κόσμο γεμάτο προβλήματα, που δεν μπορούν να επιλυθούν σε επίπεδο υπερδυνάμεων, η διεθνής συνεργασία φαίνεται να είναι αναγκαία.


Η Δύση, συνηθισμένη να αποτελεί το κέντρο, θα πρέπει να αποδεχθεί ένα νέο, πολυκεντρικό κόσμο.


.

.

Άρθρο του Δημήτρη Μαυρίδη: "Το τέλος του οριενταλισμού;"



alkimosarchive
περισσοτερα

Η καρδια της Γης πεθαίνει και γεννιέται ξανά κάθε 100 εκ. χρόνια


O πυρήνας της Γης πεθαίνει και γεννιέται κάθε 100 εκατ. χρόνια, σύμφωνα με μελέτη, που εκτιμά ότι άγνωστες δυνάμεις, τις οποίες οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν, «δουλεύουν» 5.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της.

Το κέντρο της Γης βρίσκεται σε βάθος περίπου 6.400 χλμ. από την επιφάνειά της. Η ως τώρα κυρίαρχη θεωρία ήταν ο πυρήνας είναι ακίνητος και απλώς αργά-αργά μεγαλώνει ομοιόμορφα, καθώς έλκει συνεχώς νέο λιωμένο υλικό από τον περίγυρό του και το κρυσταλλοποιεί σε στερεό μέταλλο.

Όμως αυτό από μόνο του δεν μπορεί να ερμηνεύσει μια σειρά από παράξενες παρατηρήσεις που έχουν γίνει, γι’ αυτό τώρα οι επιστήμονες εκτιμούν ότι κάτι άλλο συμβαίνει: ο πυρήνας δεν είναι ακίνητος αλλά συνεχώς κινείται και λιώνει. Ο εσώτατος πυρήνας είναι μια συμπαγής μεταλλική μπάλα κυρίως από σίδηρο με ακτίνα γύρω στα 1.200 χιλιόμετρα, που σχηματίστηκε πριν από περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια, όταν το εσωτερικό της Γης άρχισε να ψύχεται και τα βαρύτερα μέταλλα να βυθίζονται βαθειά στο εσωτερικό του πλανήτη μας.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας σταδιακά μεγαλώνει, καθώς απορροφά νέα υλικά από τον πιο ρευστό εξωτερικό πυρήνα που περιέχει λιωμένα μέταλλα, τα οποία στη συνέχεια -υπό τις τρομακτικές πιέσεις που υφίστανται- θα γίνουν συμπαγή όταν καταλήξουν στον εσωτερικό πυρήνα, ο οποίος δεν αποκλείεται να έχει θερμοκρασία μεγαλύτερη ακόμα και από του ήλιου.

Ανάμεσα στα «περίεργα» του πυρήνα, είναι η παρατήρηση των γεωφυσικών ότι τα σεισμικά κύματα -ουσιαστικά τα μόνα «εργαλεία» για την μελέτη της γήινης «καρδιάς»- ταξιδεύουν πιο γρήγορα στην ανατολική πλευρά του πυρήνα σε σχέση με τη δυτική.

Οι νέες εκτιμήσεις, υπό τον γεωφυσικό Τιερί Αλμπουσιέρ του πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ και της Λιόν, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Science, το New Scientist και το Live Science, δείχνουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας είναι πιθανώς πολύ πιο δυναμικός από ό,τι θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες. Η γαλλική μελέτη εκτιμά ότι ο πυρήνας αδιάκοπα κρυσταλλοποιείται (στερεοποιείται) στη δυτική πλευρά του και λιώνει στην ανατολική, δηλαδή η δυτική πλευρά συνεχώς προσθέτει σίδηρο, ενώ η ανατολική καταρρέει και διασπάται.

Οι γάλλοι γεωφυσικοί εκτιμούν ότι ο στερεός σίδηρος του εσώτατου πυρήνα «κινείται» προς τα ανατολικά με μέσο ρυθμό περίπου 1,5 εκατοστών το χρόνο, λιώνοντας τελικά όταν φτάσει στο άκρο της ανατολικής πλευράς. Με αυτό το ρυθμό, υπολογίζεται ότι ο πυρήνας χρειάζεται γύρω στα 100 εκατ. χρόνια για να «ανακυκλώσει» τον εαυτό του.

Επειδή ο πυρήνας στερεοποιείται στα δυτικά και λιώνει στα ανατολικά του, αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί τα σεισμικά κύματα τον διατρέχουν με διαφορετική ταχύτητα στις δύο πλευρές του.

Αν η θεωρία αυτή είναι σωστή, σύμφωνα με τον Αλμπουσιέρ, επειδή η κίνηση στον εσωτερικό πυρήνα επηρεάζει άμεσα τον εξωτερικό πυρήνα, ο οποίος παράγει το μαγνητικό πεδίο της Γης, αυτή η συνεχής διαδικασία «αναγέννησης» του πυρήνα προς μια μόνο κατεύθυνση, μπορεί να οδηγήσει επίσης σε αναθεώρηση από τους επιστήμονες του τρόπου που λειτουργεί ο γήινος μαγνητισμός.

Η εναλλακτική θεωρία που έχει προταθεί, είναι ότι οι κινήσεις στο εσωτερικό του μανδύα (του στρώματος που μεσολαβεί μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα) επηρεάζουν τον εξωτερικό πυρήνα και αυτός, με τη σειρά του, επιδρά στον εσωτερικό πυρήνα. Οι δύο θεωρίες πάντως δεν αποκλείονται αμοιβαία, καθώς είναι δυνατό ο εσωτερικός πυρήνας να επηρεάζεται από τις κινήσεις του μανδύα και ταυτόχρονα να λιώνει.
περισσοτερα

Ειναι ο εγκεφαλος μας μαντης;


Αν καταφέρνουμε να επιβιώνουμε είναι γιατί ξέρουμε τι να... περιμένουμε! Αυτό προκύπτει από τις τελευταίες νευρολογικές μελέτες που δείχνουν ότι, πολύ περισσότερο από το να αντιδρούμε στα ερεθίσματα που δεχόμαστε, προσπαθούμε κάθε στιγμή να προβλέψουμε το μέλλον. Ισως μάλιστα αυτή η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου επέτρεψε στο είδος μας να κυριαρχήσει...

Γυρίζετε στο σπίτι σας όπως κάθε μέρα από τη δουλειά, στρίβετε μηχανικά στη γωνία, φθάνετε στην είσοδο και ξαφνικά βλέπετε ότι η καγκελόπορτα δεν είναι πια πράσινη αλλά άσπρη. «Α, βάψανε τα κάγκελα!» σκέφτεστε και συνεχίζετε τον δρόμο σας αμέριμνοι. Η αλλαγή του χρώματος στην εξώπορτα σάς προκάλεσε μια μικρή έκπληξη, αλλά σε καμία περίπτωση ανησυχία. Την ώρα εκείνη όμως, χωρίς εσείς να το καταλαβαίνετε, μέσα στο κεφάλι σας σήμανε συναγερμός. 

Στον εγκέφαλο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις. Αντιθέτως, όπως όλα δείχνουν, ο «υπολογιστής» του οργανισμού μας κάνει τα πάντα για να τις αποφύγει. Νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι ίσως τελικά η βασική λειτουργία του δεν είναι τόσο το να ανταποκρίνεται στα εξωτερικά ερεθίσματα όσο το να προβλέπει αυτά που πρόκειται να συναντήσει στο μέλλον. Οσο οι προβλέψεις του είναι σωστές όλα βαίνουν καλώς και μπορεί να λειτουργεί, κατά κάποιον τρόπο, στον «αυτόματο πιλότο» εξοικονομώντας ενέργεια και βαδίζοντας με ασφάλεια.

Οταν όμως οι «μαντικές» του ικανότητες αποδεικνύονται εσφαλμένες τίθεται σε εγρήγορση. Και δικαίως. Τα λάθη του είδους δεν βοηθούν στην επιβίωση. 

Ζούμε προβλέποντας 
Το ότι ο εγκέφαλός μας κάνει προβλέψεις φαίνεται ίσως προφανές. Το «αισθανόμαστε» σε δεκάδες στιγμές της καθημερινότητάς μας. Στη νευροεπιστήμη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Παραδοσιακά ο εγκέφαλος αντιμετωπιζόταν από τους ειδικούς ως «δέκτης» πληροφοριών, ο οποίος έχει ως κύριο ρόλο να αντιδρά στα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον και όχι να προσπαθεί να τα προλάβει. «Η ιδέα ότι ο βασικός σκοπός του εγκεφάλου είναι να προβλέπει τα εξωτερικά ερεθίσματα,να προβλέπει το περιβάλλον,δεν είναι διαδεδομένη στη νευροεπιστήμη» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Λαρς Μούκλι, επιστήμονας του εγκεφάλου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. 

Αυτό, όπως εξηγεί, οφείλεται σε έναν βαθμό και στις ερευνητικές μεθόδους των επιστημών που μελετούν τον εγκέφαλο, οι οποίες βασίζονται συνήθως σε πειράματα στο εργαστήριο, σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, όπου οι ειδικοί προκαλούν διάφορες αλλαγές και μετά παρακολουθούν τις αντιδράσεις. «Το 95% των πειραμάτων γίνονται έτσι» τονίζει. «Εμείς επιχειρούμε μια διαφορετική προσέγγιση, σχεδιάζοντας πειράματα ώστε να αποδείξουμε ότι η ιστορία και το γενικό πλαίσιο κάνουν τη διαφορά και ότι ο εγκέφαλος ασχολείται τελικά με το να κάνει προβλέψεις». 

Τα μυστικά του οπτικού φλοιού

Ο εγκέφαλος δεν προβλέπει το απρόβλεπτο. Αυτό ακριβώς αποδεικνύεται στην έρευνα που δημοσίευσε πρόσφατα μαζί με την Αριεν Αλινκ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Γερμανίας στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Νeuroscience», εντοπίζοντας νέες, «προγνωστικές» λειτουργίες στον πρωτογενή οπτικό φλοιό (V1), μια περιοχή του εγκεφάλου που ως πριν από μερικά χρόνια εθεωρείτο από τις πιο γνωστές στους επιστήμονες. Η παραδοσιακή άποψη ήταν ότι ο V1, ο οποίος δέχεται τις πληροφορίες μέσω των ματιών και του οπτικού νεύρου, σχετίζεται κυρίως με την επεξεργασία των οπτικών σημάτων χωρίς να έχει συμμετοχή σε «ανώτερες» λειτουργίες όπως η μνήμη ή οι νοητικές απεικονίσεις και ο συμβολισμός. Η έλευση της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fΜRΙ) άρχισε όμως να ανατρέπει τα δεδομένα αποκαλύπτοντας ότι ο οπτικός φλοιός δεν περιορίζεται μόνο στις απλές οπτικές λειτουργίες, αλλά έχει επίσης σημαντικά υψηλότερα καθήκοντα.

«Ο πρωτογενής οπτικός φλοιός σχετίζεται με τη μνήμη αλλά και με την οπτική χωρική προσοχή. Ακόμη και όταν δεν υπάρχει οπτικό ερέθισμα,αλλά κάποιος περιμένει κάτι να μπει στο οπτικό του πεδίο,η δραστηριότητα σε αυτή την περιοχή του φλοιού αυξάνεται υπερβολικά» εξηγεί ο ερευνητής. «Εχουμε πολλές ενδείξεις ότι η κύρια ασχολία του εγκεφάλου είναι το να “μιλάει” στον εαυτό του,οι διάφορες περιοχές του συνομιλούν διαρκώς μεταξύ τους και έχουν ανώτερες γνωσιακές λειτουργίες» . Ο οπτικός φλοιός εκτός από το να «βλέπει» παράλληλα «ακούει» πολλές πληροφορίες, τις οποίες επεξεργάζονται άλλες περιοχές του εγκεφάλου και φθάνουν ως αυτόν με τρόπο ο οποίος ακόμη παραμένει άγνωστος. «Στην έρευνα που δημοσιεύσαμε πρόσφατα» λέει ο κ. Μούκλι «δείχνουμε μόνο μια πλευρά αυτών των λειτουργιών, την εμπλοκή του οπτικού φλοιού στη συνεχή διατύπωση προβλέψεων. Αλλες μελέτες μας όμως, οι οποίες ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί,δείχνουν ότι ο V1 σχετίζεται και με πολλά άλλα πράγματα,όπως για παράδειγμα με τις ψευδαισθήσεις».

Το πείραμα της οφθαλμαπάτης
Για να ελέγξουν την προβλεπτική ικανότητα του πρωτογενούς οπτικού φλοιού οι ερευνητές σχεδίασαν πειράματα που βασίζονται στην οφθαλμαπάτη της φαινόμενης κίνησης. «Εχουμε δύο φωτεινές κουκίδες που αναβοσβήνουν, σε απόσταση η μία από την άλλη» εξηγεί ο κ. Μούκλι «και όταν αυτό γίνεται εναλλάξ φαίνεται σαν να πρόκειται μόνο για μία κουκίδα η οποία κινείται επάνω κάτω». Επειδή ο V1 επεξεργάζεται κάθε σημείο του χώρου σε διαφορετική θέση, οι ερευνητές έχουν στην ουσία μπροστά τους έναν «χάρτη» του φλοιού στον οποίο μπορούν να δουν ποιες θέσεις ενεργοποιούνται κάθε φορά ανάλογα με το οπτικό σήμα που φθάνει στον εγκέφαλο. Δύο κουκκίδες που δεν αναβοσβήνουν με τρόπο που να δίνει την εντύπωση της κίνησης εμφανίζονται σε αυτό τον χάρτη σε απόσταση η μια από την άλλη. «Οταν όμως έχουμε την οφθαλμαπάτη της φαινόμενης κίνησης» λέει ο ερευνητής «βλέπουμε κάτι εκπληκτικό στον φλοιό,μια μικρή ενεργοποίηση του διαστήματος ανάμεσα στις δύο κουκκίδες. Δεν υπάρχει πραγματική κίνηση, όμως η οφθαλμαπάτη πυροδοτεί μια δραστηριότητα στο ενδιάμεσο διάστημα».

Ο κ. Μούκλι και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν πρώτοι αυτή την ενδιάμεση δραστηριότητα πριν από μερικά χρόνια και θέλησαν να δουν ποιος μπορεί να είναι ο σκοπός της. «Η θεωρία μου» λέει «ήταν ότι προβλέπει ότι υπάρχει ένα ερέθισμα που κινείται επάνω κάτω». Για να τη διερευνήσουν εισήγαγαν ένα πραγματικό ερέθισμα, μία ακόμη κουκκίδα, στη μέση της απόστασης. Ανάλογα με το αν η κουκκίδα αναβόσβηνε συντονισμένα με την πρόβλεψη ή όχι, η επεξεργασία του ερεθίσματος θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Και αυτό ακριβώς συνέβη. «Οταν η οφθαλμαπάτη ταίριαζε στην πρόβλεψη,η δραστηριότητα που πυροδοτούσε ήταν μικρότερη.Οταν δεν ταίριαζε,η ενεργοποίηση ήταν μεγαλύτερη. Αυτό ήταν και το βασικό εύρημά μας, ότι αυτή η οπτική περιοχή, ο V1, μπορεί επίσης να μας πει αν ένα ερέθισμα ταιριάζει ή δεν ταιριάζει στις περιβάλλουσες πληροφορίες»

Οταν οι προβλέψεις του αποδεικνύονται σωστές, ο εγκέφαλος παραμένει «ήρεμος», κάτι το οποίο του επιτρέπει να εξοικονομεί ενέργεια. Οταν τα πράγματα δεν συμφωνούν με τα αναμενόμενα, οι νευρώνες δραστηριοποιούνται. Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν ακόμη ποια είναι η σημασία αυτής της δραστηριότητας. «Θα μπορούσε να σημαίνει δύο πράγματα» λέει ο κ. Μούκλι. «Ισως είναι ένα “σήμα σφάλματος”,η πρόβλεψη παραβιάστηκε και οι πρωτογενείς περιοχές στέλνουν σήμα στις άλλες λέγοντας “κάτι δεν πάει καλά και εμείς δεν το προβλέψαμε”.Μπορεί όμως και να συμβαίνει το άλλο, ίσως όταν η πρόβλεψη επαληθεύεται η επεξεργασία της να είναι πολύ αποτελεσματική και πολύ γρήγορη και να μην προκαλεί έντονη δραστηριότητα» .

Θυμόμαστε το μέλλον...
Πώς λειτουργεί αυτό στην πράξη; Οι καλές προβλέψεις, όπως τονίζει ο κ. Μούκλι, μπορούν να γίνουν μόνο μέσω της εμπειρίας- κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να «θυμόμαστε το μέλλον». Ο βασικός μηχανισμός που εμπλέκεται σε αυτή τη διαδικασία είναι το λεγόμενο «αυτόματο» ή «προεπιλεγμένο δίκτυο» του εγκεφάλου, το οποίο σχετίζεται με τη μνήμη, με την ανάσυρση των αναμνήσεων και με την ικανότητά μας να «ταξιδεύουμε» νοερά στο παρελθόν και στο μέλλον. «Οι περιοχές αυτές» εξηγεί «κωδικοποιούν πληροφορίες ώστε να μπορεί κάποιος να ανιχνεύσει μια ανάμνηση αλλά ταυτόχρονα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάσυρση πληροφοριών για μελλοντική χρήση.Είναι μια αρετή που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, μπορούμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο μέσα από τις αναμνήσεις μας».

Φανταστείτε ότι ξαφνικά αναρωτιέστε αν προτού φύγετε από το σπίτι κλείσατε την καφετιέρα. Μπορείτε να γυρίσετε πίσω, στην ανάμνηση όλων όσων κάνατε το πρωί, να περιπλανηθείτε στους χώρους του σπιτιού, να πάτε νοερά στην κουζίνα. Και μετά μπορείτε να μεταφερθείτε αμέσως στο μέλλον και να σκεφθείτε, «προβλέποντας» τη σκηνή: «Μόλις γυρίσω θα πρέπει να πάω στην κουζίνα να δω αν τελικά έκλεισα την καφετιέρα» . Για αυτό το «ταξίδι» πίσω και μπροστά στον χρόνο χρησιμοποιούνται ακριβώς οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου. «Οι προβλέψεις αυτές» επισημαίνει ο κ. Μούκλι «αναφέρονται μόνο σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό και σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Την πόρτα του γραφείου μου,για παράδειγμα,την ξέρω πολύ καλά και την “προβλέπω” μόνο όταν βρίσκομαι στο πανεπιστήμιο. Οταν πηγαίνω στο σπίτι,προβλέπω μια άλλη πόρτα.Αν όμως η πόρτα του σπιτιού μου άνοιγε ξαφνικά με τον ήχο της πόρτας του γραφείου μου ή της πόρτας του αυτοκινήτου μου,το γεγονός θα μου προξενούσε απόλυτη έκπληξη, γιατί δεν θα συμφωνούσε με την πρόβλεψή μου γι΄ αυτό που περιμένω να συμβεί».

Τσεκάρουμε συνέχεια
Ο εγκέφαλος προβλέπει διαρκώς από πριν αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει και «τσεκάρει» τις προβλέψεις του ακόμη και όταν εμείς δεν το συνειδητοποιούμε. «Μπορεί να μιλάω στο κινητό μου κανονίζοντας τι θα κάνω το βράδυ» εξηγεί ο ερευνητής και συνεχίζει: «Αν η πόρτα του σπιτιού κάνει τον ήχο της πόρτας του αυτοκινήτου θα σταματήσω να μιλάω.Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλός μου υποσυνείδητα ελέγχει διαρκώς αν οι πληροφορίες ταιριάζουν στις προσδοκίες του. Η διαρκής αναπροσαρμογή αυτού του τεράστιου όγκου πληροφοριών είναι η βασική ασχολία ενός μεγάλου τμήματος του εγκεφάλου».

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη επακριβώς ποιες πληροφορίες συλλέγονται και αποθηκεύονται για αυτή τη χρήση. Οι μελέτες που έχουν γίνει ως τώρα όμως δείχνουν ότι ο εγκέφαλος δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις λεπτομέρειες. Μια γενική εικόνα φαίνεται να αρκεί για να του δώσει τις ενδείξεις που χρειάζεται. «Ο εγκέφαλος έχει εξαιρετική ικανότητα να εξάγει ουσιώδεις πληροφορίες πάρα πολύ γρήγορα, απορρίπτοντας πάρα πολλά πράγματα που δεν είναι βασικά για την κατανόηση μιας κατάστασης. Από πειράματα που έχουν γίνει συμπεραίνουμε ότι οι πληροφορίες που κρατάει σχηματίζουν μια εξαιρετικά συνοπτική περιγραφή της κάθε κατάστασης».

Σε τι διαφέρουμε από τα ζώα
Ποια είναι η χρησιμότητα όλων αυτών; Φυσικά η επιβίωση. Ο αποκλεισμός των απρόβλεπτων διευκολύνει την προσαρμογή και μειώνει τους κινδύνους. Ο κ. Μούκλι θεωρεί ότι η εγκεφαλική προβλεπτική ικανότητα δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους αλλά, σε μικρότερο βαθμό, υπάρχει και στα ζώα, ακόμη και στους απλούστερους οργανισμούς: «Πειράματα έχουν δείξει ότι οι ποντικοί έχουν κάποια ικανότητα να ταξιδεύουν νοερά στον χρόνο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ζώα μπορούν σε ένα βαθμό να κάνουν αυτό το νοητικό “μπρος πίσω”.Για μερικά λεπτά στους ποντικούς και, δεν ξέρω,υποπτεύομαι για μερικές ώρες στις γάτες και ίσως για μερικές ημέρες στους πιθήκους».

Η διαφορά στον άνθρωπο είναι το χρονικό εύρος που μπορεί να καλύψει με αυτά τα νοητικά ταξίδια. «Οταν μπορεί κάποιος να ταξιδεύει νοερά στον χρόνο και να προβλέπει όχι μόνο για μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά αλλά για μήνες και για ένα χρόνο, τότε μπορεί να γίνει γεωργός γιατί ξέρει ότι αν κάνει κάτι συγκεκριμένο στο χωράφι του εφέτος του χρόνου θα έχει κάτι να φάει. Οταν προβλέπει για αρκετά χρόνια μπορεί να κάνει οικονομίες για να αγοράσει κάποτε ένα σπίτι.Αυτά τα τόσο μεγάλα χρονικά πλαίσια πρόβλεψης και σχεδιασμού ίσως είναι μια από τις αιτίες για τις οποίες έχουμε τόσο μεγάλο εγκέφαλο.Ισως αυτό που μας καθιστά ικανούς να κάνουμε κάτι καλύτερο και περισσότερο από τα άλλα ζώα είναι ο χρόνος για τον οποίο μπορούμε να προβλέψουμε» .

Οι έρευνες που διεξάγουν τώρα ο κ. Μούκλι και οι συνεργάτες του επεκτείνονται σε πιο πολύπλοκα ερεθίσματα, όπως τα βιβλία και οι κινηματογραφικές ταινίες. «Ηδη βλέπουμε ότι ο οπτικός φλοιός προβλέπει τι θα γίνει μετά στην ταινία» λέει. Το επόμενο βήμα θα είναι να μελετήσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο ανθρώπων στους οποίους η προγνωστική ικανότητα δεν λειτουργεί σωστά, όπως τα άτομα που πάσχουν από Αλτσχάιμερ ή σχιζοφρένεια, με απώτερο στόχο τη συμβολή στην ανακάλυψη πιο αποτελεσματικών θεραπειών.

H ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ «ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ»
Η θεωρία της προγνωστικής κωδικοποίησης- το ότι δηλαδή ο κύριος ρόλος του εγκεφάλου δεν είναι να αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα αλλά να προβλέπει τα μελλοντικά- δεν είναι καινούργια.

Η ιδέα του «Μπεϊζιανού εγκεφάλου»,η οποία υποστηρίζει ότι το νευρικό σύστημα όταν συναντά καταστάσεις αβεβαιότητας εξάγει πληροφορίες με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Μπεϊζιανής Στατιστικής,έχει τις ρίζες της στον 19ο αιώνα.Τελευταία όμως,χάρη σε νέες έρευνες,έχει βρει μεγαλύτερο έρεισμα.

Η πιο σημαντική πρόταση του είδους είναι γνωστή ως «αρχή της ελεύθερης ενέργειας» και διατυπώθηκε πριν από δύο χρόνια από τονΚαρλ Φρίστον , νευροεπιστήμονα του University College του Λονδίνου.Χαιρετίστηκε από ορισμένους ως η πιο «δυνατή» θεωρία που έχει προταθεί ως σήμερα στη γνωσιακή νευροεπιστήμη- μια «θεωρία των πάντων» για τον εγκέφαλο.Χρησιμοποιώντας «σταθερούς» μαθηματικούς τύπους- και όχι εμπειρικά εργαστηριακά πειράματα που μπορούν να ανατραπούν- ο κ.Φρίστον έδειξε πώς τα πρότυπα του εξωτερικού κόσμου που κωδικοποιεί ο εγκέφαλός μας «ενημερώνονται» διαρκώς με νέες πληροφορίες με στόχο την ελαχιστοποίηση της «ελεύθερης ενέργειας»,δηλαδή των διαφορών τους από αυτό που πραγματικά συμβαίνει «έξω» από το μυαλό μας.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ, ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ
Μία ενδιαφέρουσα άποψη για την προγνωστική λειτουργία του εγκεφάλου προέρχεται από έναν εκπρόσωπο του κόσμου των ηλεκτρονικών υπολογιστών.Ο Τζεφ Χόκινς, εφευρέτης των υπολογιστών παλάμης Ρalm Ρilot και Treo,θεωρεί τη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου τόσο σημαντική για την υπολογιστική ώστε επέστρεψε στα θρανία για να σπουδάσει νευροεπιστήμη και ίδρυσε το Κέντρο Θεωρητικής Νευροεπιστήμης Ρέντγουντ.Πιστεύει ότι η μόνη οδός για την ανάπτυξη μιας πραγματικά «έξυπνης» τεχνητής νοημοσύνης είναι η σφαιρική κατανόηση των εγκεφαλικών λειτουργιών, και ιδιαίτερα της προγνωστικής κωδικοποίησης και της ανάδρασης του φλοιού.Υποστηρίζει ότι ο φλοιός έχει ένα υψηλό πρόγραμμα το οποίο επεξεργάζεται τα δεδομένα και ένα ανώτερο αντίστροφο πρόγραμμα το οποίο προβλέπει τις επερχόμενες πληροφορίες.Αν κατορθώσουμε να τα αντιγράψουμε,λέει, θα μπορέσουμε να φτιάξουμε υπολογιστές ικανούς να κάνουν προβλέψεις και να αντιδρούν πιο σωστά στις διάφορες καταστάσεις.
περισσοτερα

Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ.(Α. Αϊνστάιν)

"Μόνο το άτομο έχει αίσθηση υπεθυνότητας"
- Nietzsche 

Αλβέρτος Αϊνστάιν (1925) χωρίς περαιτέρω σχολιασμό:


Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ.


Σε τι παράξενη κατάσταση βρισκόμαστε εμείς οι θνητοί! Καθένας από εμάς βρίσκεται εδώ για μια σύντομη επίσκεψη· δεν γνωρίζει για ποιο σκοπό, αν και μερικές φορές νομίζει ότι τον αισθάνεται. Αλλά από την οπτική γωνία της καθημερινής ζωής, χωρίς να εμβαθύνουμε, υπάρχουμε για τον συνάνθρωπο μας - καταρχάς για αυτούς στων οποίων τα χαμόγελα και την ευημερία στηρίζεται όλη η ευτυχία μας και αμέσως μετά για όλους αυτούς που δεν γνωρίζουμε προσωπικά και με την μοίρα των οποίων είμαστε ενωμένοι με τον δεσμό της συμπόνοιας. Εκατό φορές κάθε μέρα, θυμίζω στον εαυτό μου ότι η εσωτερική και εξωτερική ζωή μου εξαρτάται από την εργασία των άλλων ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών, και ότι πρέπει να υπερβάλω εαυτόν για να μπορέσω να δώσω στο ίδιο μέτρο με το οποίο έχω λάβει και συνεχίζω να λαμβάνω. Με ελκύει η απλή ζωή και συχνά καταπιέζομαι από το αίσθημα ότι απορροφώ μια μη αναγκαία ποσότητα από την εργασία των συνανθρώπων μου. Θεωρώ τις ταξικές διαφορές αντίθετες προς την δικαιοσύνη και, σε τελική ανάλυση, βασισμένες στον εξαναγκασμό. Θεωρώ επίσης ότι η απέριττη ζωή κάνει καλό σε όλους, φυσικά και πνευματικά.




Σίγουρα δεν πιστεύω στην ανθρώπινη ελευθερία με την φιλοσοφική έννοια. Όλοι δρουν όχι μόνο υπό την επιρροή ενός εξωτερικού καταναγκασμού αλλά επίσης σύμφωνα και με μια εσωτερική ανάγκη. Η ρήση του Σοπενχάουερ, ότι "ο άνθρωπος μπορεί να δρα όπως αυτός θέλει, αλλά όχι να θέλει όπως αυτός θέλει" αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για εμένα από την νεότητα μου και μια συνεχή παρηγοριά και μια αμείωτη πηγή υπομονής στις δυσκολίες της ζωής, της δικιάς μου και των άλλων. Αυτό το συναίσθημα φιλεύσπλαχνα μετριάζει την αίσθηση υπευθυνότητας που τόσο εύκολα μπορεί να σε παραλύσει, και μας εμποδίζει στο να πάρουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους ανθρώπους πολύ σοβαρά· συντελεί σε μια άποψη της ζωής στην οποία το χιούμορ, προπαντός, έχει την θέση που του αρμόζει.




Το να αναρωτιέσαι το νόημα ή το αντικείμενο της ύπαρξης σου ή της δημιουργίας γενικά μου έμοιαζε πάντα παράλογο από αντικειμενικής απόψεως. Και όμως ο καθένας έχει συγκεκριμένα ιδανικά που καθορίζουν την κατεύθυνση των προσπαθειών του και των κρίσεων του. Υπό αυτήν την έννοια ποτέ δεν κοίταξα την ευκολία και την ευτυχία σαν αυτοσκοπούς - μια τέτοια ηθική βάση βρίσκω ως πιο αρμόζουσα για ένα κοπάδι γουρούνια. Τα ιδανικά που φώτισαν τον δρόμο μου και κατ' επανάληψη μου έδωσαν κουράγιο να αντιμετωπίζω την ζωή πρόσχαρα, ήταν η Αλήθεια, η Καλοσύνη και η Ομορφιά. Χωρίς την αίσθηση συντροφικότητας με ανθρώπους του ιδίου πνεύματος, της ενασχόλησης με τον στόχο, τον αιώνια ανέφικτο στον τομέα της τέχνης και της επιστημονικής έρευνας, η ζωή θα μου φαινόταν κενή. Τα συνηθισμένα αντικείμενα της ανθρώπινης προσπάθειας - ιδιοκτησία, εξωτερική επιτυχία, πολυτέλεια - μου φαινόντουσαν πάντα άξια περιφρονήσεως.




Η παθιασμένη αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και υπευθυνότητας πάντα αντιπαραβαλλόταν παράξενα με την σαφή μου ελευθερία από την ανάγκη για απευθείας επαφή με άλλα ανθρώπινα όντα και κοινότητες. Βαδίζω το δικό μου δρόμο και ποτέ δεν άνηκα στη χώρα μου, το σπίτι μου, τους φίλους μου ή ακόμα και στην οικογένεια μου, με όλη μου την καρδιά· αντιμέτωπος με όλους αυτούς τους δεσμούς ποτέ δεν έχασα το επίμονο αίσθημα της απόσπασης, της ανάγκης για μοναξιά - ένα αίσθημα που αυξάνεται με τα χρόνια. Οι άνθρωποι αποκτούν απότομα συνείδηση, χωρίς να το μετανιώσουν, των ορίων της πιθανότητας για αμοιβαία κατανόηση και συμπόνοια με τους συνανθρώπους τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος χωρίς αμφιβολία χάνει ένα μέρος της εγκαρδιότητας και της αθωότητας· από την άλλη, είναι κατά πολύ περισσότερο ανεξάρτητος από απόψεις, συνήθειες και κρίσεις των συνανθρώπων του και αποφεύγει τον πειρασμό να βασιστεί σε τέτοια ανασφαλή θεμέλια.




Το πολιτικό ιδεώδες μου είναι αυτό της δημοκρατίας. Ας είναι ο κάθε άνθρωπος σεβαστός σαν άτομο και κανένας να μην γίνεται είδωλο. Είναι μια ειρωνεία της μοίρας ότι εγώ ο ίδιος έχω γίνει αποδέκτης υπερβολικού θαυμασμού και σεβασμού από τους συνανθρώπους μου χωρίς εγώ ούτε να ευθύνομαι και ούτε να το αξίζω. Η αιτία για αυτό ίσως να είναι η επιθυμία, ανέφικτη για τους πολλούς, να κατανοήσουν την μία ή δύο ιδέες τις οποίες έχω με τις ασθενικές δυνάμεις μου επιτύχει μέσω ακατάπαυστου αγώνα.




Γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι απαραίτητο για την επιτυχία κάθε σύνθετου εγχειρήματος, ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να κάνει την σκέψη και να κατευθύνει και γενικά να φέρει την ευθύνη. Αλλά αυτοί που καθοδηγούνται δεν πρέπει να αναγκάζονται, θα πρέπει να μπορούν να διαλέγουν τον αρχηγό τους. Ένα αυταρχικό σύστημα καταναγκασμού, κατά την άποψη μου, σύντομα αποσυντίθεται. Γιατί η δύναμη πάντα έλκει ανθρώπους χαμηλής ηθικής, και πιστεύω ότι είναι ένας αμετάβλητος κανόνας ότι τους ιδιοφυείς τυράννους, τους διαδέχονται αχρείοι. Γι' αυτό το λόγο πάντα εναντιώθηκα σε συστήματα όπως αυτά που βλέπουμε στην Ιταλία και την Ρωσία σήμερα. Αυτό το οποίο έχει επιφέρει δυσφήμιση στην επικρατούσα σημερινή μορφή δημοκρατίας της Ευρώπης δεν μπορεί να αποδοθεί στην ιδέα της δημοκρατίας, αλλά στην έλλειψη σταθερότητας των αρχηγών των κυβερνήσεων και στον απρόσωπο χαρακτήρα του εκλογικού συστήματος. Πιστεύω ότι από αυτήν την άποψη οι ΗΠΑ έχουν οργανωθεί καλύτερα. Έχουν ένα υπεύθυνο Πρόεδρο που εκλέγεται για μια επαρκή περίοδο και έχει επαρκή αρμοδιότητα για να είναι υπεύθυνος στις πράξεις του. Από την άλλη, αυτό που εκτιμώ στο δικό μας πολιτικό σύστημα είναι η πιο εκτεταμένη πρόνοια που υπάρχει για το άτομο σε περίπτωση ασθένειας ή ανάγκης. Αυτό που πραγματικά αξίζει στην παρέλαση της ανθρώπινης ζωής μου φαίνεται ότι δεν είναι η Πολιτεία αλλά το δημιουργικό, ευαίσθητο άτομο, η ατομικότητα· αυτή μόνη της δημιουργεί το ευγενές και το μεγαλειώδες, ενώ το κοπάδι σαν τέτοιο παραμένει αμβλύ στη σκέψη και αμβλύ στο συναίσθημα.




Αυτό το θέμα με φέρνει στο χειρότερο γνώρισμα της φύσης του κοπαδιού, το στρατιωτικό
σύστημα, το οποίο απεχθάνομαι. Το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αντλήσει ευχαρίστηση στο να παρελαύνει σε σχηματισμό στον τόνο μιας μπάντας είναι αρκετό για να με κάνει να τον περιφρονήσω. Ο μεγάλος εγκέφαλος του, του δόθηκε από λάθος· μια σπονδυλική στήλη ήταν όλο κι όλο ότι χρειαζόταν. Αυτό το σημάδι πανώλης του πολιτισμού θα έπρεπε να καταργηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ηρωισμός από διαταγή, παράλογη βία, και όλες οι δηλητηριώδεις ανοησίες που κάνει στο όνομα του πατριωτισμού - πόσο τα μισώ όλα αυτά! Ο πόλεμος μου φαίνεται ένα πρόστυχο και ποταπό πράγμα: Καλύτερα να με κόβανε κομμάτια από το να πάρω μέρος σε τέτοιο αποτροπιασμό. Και όμως, παρ' όλα αυτά, τόσο υψηλή είναι η άποψη μου για την ανθρώπινη φυλή που πιστεύω ότι αυτή η λάμια θα είχε από καιρό εξαφανιστεί, αν ο υγιής νους των εθνών δεν είχε συστηματικά διαφθαρεί από τα εμπορικά και πολιτικά συμφέροντα που ενεργοποιούνται μέσω των σχολείων και του Τύπου.




Το ωραιότερο πράγμα που μπορούμε να έχουμε την εμπειρία του είναι το μυστηριώδες. Είναι το θεμελιώδες συναίσθημα το οποίο βρίσκεται στο λίκνο της αληθινής τέχνης και της αληθινής επιστήμης. Αυτός που το γνωρίζει και δεν μπορεί πια να το θαυμάσει, να αισθανθεί έκπληξη, είναι σαν νεκρός, ένα σβησμένο κερί. Η εμπειρία του μυστηρίου - ακόμα κι αν ήταν αναμεμειγμένη με φόβο - ήταν αυτή που προκάλεσε την θρησκεία. Η γνώση της ύπαρξης πραγμάτων στα οποία δεν μπορούμε να διεισδύσουμε, των εκδηλώσεων της βαθύτερης λογικής και της πιο αστραποβολούσας ομορφιάς , τα οποία είναι προσβάσιμα στη λογική μας στις πιο βασικές τους μορφές - είναι αυτή η γνώση και αυτό το συναίσθημα που συνιστούν την πραγματικά θρησκευτική συμπεριφορά· υπό αυτήν την έννοια και μόνο υπό αυτήν, είμαι ένας βαθύτατα θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν μπορώ να συλλάβω ένα Θεό που ανταμείβει και τιμωρεί τα δημιουργήματα του, ή έχει θέληση του ίδιου είδους μ' αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε στους εαυτούς μας. Ένας άνθρωπος που μπορεί να επιζήσει του φυσικού θανάτου του είναι επίσης πέρα από την κατανόηση μου, ούτε θα επιθυμούσα να ήταν αλλιώς· τέτοιες ιδέες είναι για τους φόβους ενός παράλογου εγωισμού αδύναμων ψυχών. Είναι αρκετό για εμένα το μυστήριο της αιωνιότητας της ζωής, και ο υπαινιγμός της θαυμαστής δομής της πραγματικότητας, μαζί με την ειλικρινή προσπάθεια να κατανοήσω ένα μέρος, που δεν μπορεί ποτέ να είναι
τόσο μικρό, του λόγου που αποκαλύπτει τον εαυτό του στη φύση.
περισσοτερα