Πλανητικά «αποκαΐδια» που μοιάζουν με τη Γη

Ο KOI 55.01 και ο KOI 55.02 είναι λίγο μικρότεροι από τον πλανήτη μας αλλά κάποτε ήταν μεγαλύτεροι και τους κατέστρεψε το άστρο τους


Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε ένας πλανήτης μακριά από το ηλιακό μας σύστημα που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μας εντοπίστηκαν άλλοι δύο οι οποίοι έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από τη Γη.

Πρόκειται για τον KOI 55.01 και τον KOI 55.02 που έχουν μέγεθος 76% και 87% αντίστοιχα με εκείνο της Γης. Όμως όπως διαπιστώθηκε οι δύο πλανήτες είναι στην πραγματικότητα τα καμένα απομεινάρια μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο.

Οι καμένοι πλανήτες

Η ανακάλυψη των δύο πλανητών έγινε και πάλι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ το οποίο έχει ανακαλύψει πολλές εκατοντάδες εξωηλιακούς πλανήτες στους πρώτους μήνες λειτουργίας του. Οι δύο πλανήτες που ονομάστηκαν KOI 55.01 και KOI 55.02 κινούνται γύρω από το άστρο KIC 05807616 που βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς.

Η ανακάλυψη ήταν άκρως εντυπωσιακή αφού για πρώτη φορά εντοπίστηκαν δύο πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα με μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό της Γης. Όπως όμως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια δεν είχαμε να κάνουμε με δύο «κανονικούς» πλανήτες αλλά με τα "αποκαΐδια" τα δύο μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο.

Πλανητικό «μπάρμπεκιου»

Το KIC 05807616 είναι ένα άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ήλιο. Τα άστρα αυτής της κατηγορίας όταν τα καύσιμα τους αρχίζουν να εξαντλούνται περνούν από διάφορες φάσεις. Στα τελευταία του στάδια το άστρο διογκώνεται και μετατρέπεται σε αυτό που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «κόκκινος γίγαντας».

Έτσι συνέβη και με το KIC 05807616 το οποίο μετατράπηκε σε κόκκινο γίγαντα. Αν υπήρχαν πλανήτες που κινούνταν κοντά του το άστρο όταν άρχισε να διογκώνεται τους «κατάπιε» ενώ όσους βρίσκονταν σε αποστάσεις ανάλογες με αυτές που βρίσκονται ο Άρης ή η Γη από τον Ήλιο τούς μετέτρεψε σε κοσμικές φλεγόμενες μπάλες.

Αυτή τη στιγμή οι δύο πλανήτες κινούνται τόσο κοντά στο μητρικό τους άστρο που ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από αυτό μέσα σε λίγες ώρες. Οι επιστήμονες που μελετούν τους δύο πλανήτες εκτιμούν ότι βρίσκονταν σε σχετικά μεγάλη απόσταση από το άστρο και είχαν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος.

Θεωρούν ότι το άστρο διογκώθηκε και πλησίασε σε απόσταση αναπνοής τους δύο πλανήτες με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους είτε να καεί και να εξατμιστεί είτε να χαθεί από τη τριβή. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό που απέμεινε από τους πλανήτες και εντόπισε το Κέπλερ είναι τα απομεινάρια του πυρήνα τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.

Το Άστρο της Βηθλεέμ


Κατά την παράδοση οι Μάγοι, που ήταν σοφοί ιερείς και αστρολόγοι, είχαν δει ένα αστέρι με ασυνήθιστη λάμψη και το είχαν ερμηνεύσει σαν ένδειξη χαρμόσυνης είδησης της γέννησης κάποιου πανίσχυρου νέου ηγεμόνα.

Πώς οι δύο βαθμοί θα αλλάξουν το κλίμα της Γης

Πριν από χρόνο στην Κοπεγχάγη τέθηκε ένας στόχος. Να μην ξεπεράσει η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων σε ρολόι

Σε ρολόι χειρός θα διατίθεται ο αρχαιότερος υπολογιστής του κόσμου, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων! Η ελβετική εταιρεία Hublot δημιούργησε ένα ρολόι χειρός εμπνευσμένο από τη διάσημη συσκευή αστρονικής παρατήρησης που βρέθηκε πριν από 110 χρόνια.

Εσχατη Λογική

Οταν ο Ντέιβιντ Χίλμπερτ κατέβηκε από το βάθρο ύστερα από τη διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στις 8 Αυγούστου 1900, ελάχιστοι από τους συνέδρους έδειξαν εντυπωσιασμένοι. Σύμφωνα με μια αναφορά της εποχής, η συζήτηση που ακολούθησε σε εκείνο το δεύτερο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών ήταν «μάλλον παρεκβατική»

Κυλάει ο χρόνος το ίδιο γρήγορα στη Γη και στον Άρη ?

Στην κλασσική θεωρία ο χρόνος όπως και ο χώρος θεωρούνταν απόλυτος. Πριν λοιπόν από τη δημοσίευση της Θεωρίας της Σχετικότητας, η απάντηση θα ήταν κατηγορηματική: ο χρόνος κυλάει εξίσου γρήγορα και στους δύο πλανήτες. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά, γιατί –σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας– ο ρυθμός με τον οποίο «τρέχει» ένα ρολόι εξαρτάται από το...βαρυτικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται, όπως επίσης και από την απόστασή του από τη συσσώρευση ύλης η οποία προκαλεί το πεδίο. Έτσι, όσο ισχυρότερο είναι ένα πεδίο τόσο πιο αργό είναι το ρολόι

Υπάρχουν τρεις αιτίες που ένα ρολόι στη Γη χάνει ως προς ένα ρολόι στον Άρη:

1ον γιατί η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα από του Άρη και συνεπώς το βαρυτικό της πεδίο είναι ισχυρότερο

2ον γιατί η Γη είναι πιο κοντά στον Ήλιο (και προστίθεται το βαρυτικό πεδίο του) και

3ον γιατί η Γη περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον Άρη

Έτσι, λόγω της μάζας της το ρολόι στη Γη χάνει 0,017 δευτερόλεπτα ανά γήινο έτος σε σχέση με τον Άρη.

Λόγω της εγγύτητας της προς τον Ήλιο, το ρολόι χάνει επιπλέον 0,106 δευτερόλεπτα το χρόνο

Τέλος, σύμφωνα πάντα με την θεωρία του Αϊνστάιν, το ρολόι χάνει άλλα 0,054 δευτερόλεπτα το χρόνο λόγω πιο γρήγορης περιστροφής.

Επομένως, ένα ρολόι στη Γη χάνει 0,177 δευτερόλεπτα κάθε γήινο έτος σε σχέση με ένα ρολόι στον Άρη.

Αν, δηλαδή, φανταστούμε έναν αστροναύτη που επιστρέφει στη Γη από τον Άρη μετά από πενήντα χρόνια, αυτός θα είναι κατά εννέα δευτερόλεπτα μεγαλύτερος σε ηλικία από τους υπόλοιπους ανθρώπους εδώ στη Γη, γιατί το ρολόι τους τρέχει πιο γρήγορα.


Νέα κατάταξη των κόσμων που ίσως κρύβουν ζωή

Ο Τιτάνας και ο Gliese581g πρώτοι στον σχετικό κατάλογο













Δείτε ένα βίντεο για τον Τιτάνα και τις πιθανότητες να υπάρχει ζωή εκεί




Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε τις συνθήκες που επικρατούν σε πλανήτες και φεγγάρια εντός και εκτός του ηλιακού μας συστήματος και δημιούργησαν έναν κατάλογο με εκείνους στους οποίους υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής. Στις πρώτες θέσεις του καταλόγου είναι ο δορυφόρος του Κρόνου, Τιτάνας και ο πλανήτης Gliese581g που βρίσκεται στον αστερισμό του Ζυγού.

Οι δείκτες της ζωής

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο δείκτες στην μελέτη τους, έναν που αφορούσε ομοιότητες με τις γήινες συνθήκες και έναν σχετικό με συνθήκες που δεν υπάρχουν στην Γη αλλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και συντήρηση κάποιων μορφών ζωής.

«Το πρώτο ερώτημα είναι αν οι συνθήκες που επικρατούν στη Γη υπάρχουν και σε άλλους κόσμους γεγονός κρίσιμο από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι οι γήινες συνθήκες ευνοούν την ύπαρξη της ζωής. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι συνθήκες που επικρατούν σε άλλους πλανήτες μπορούν να υποστηρίξουν μορφές ζωής που μπορεί να μην είναι γνωστές σε εμάς»
αναφέρει ο Ντιρκ Σουλτζ Μάκιουτς, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Ο κατάλογος


Οι ερευνητές έφτιαξαν τον κατάλογο των κόσμων που πιθανώς φιλοξενούν ζωή λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά δεδομένων όπως αν πρόκειται για βραχώδεις ή αέριους πλανήτες, το είδος της επιφάνειάς τους (π.χ αν είναι παγωμένη) αν διαθέτουν ατμόσφαιρα, αν διαθέτουν μαγνητικό πεδίο, αν διαθέτουν οργανικές ενώσεις και αν υπάρχουν εκεί διαλύτες σε υγρή μορφή οι οποίοι επιτρέπουν χημικές αντιδράσεις και διεργασίες που συνδέονται με τη δημιουργία ζωής.

Οι «δικοί μας» υποψήφιοι

Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα κατάλογο με τους κόσμους που έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαθέτουν ήδη ή να μπορούν να αναπτύξουν στο μέλλον κάποιες μορφές ζωής. Όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα το πιθανότερο σημείο που μπορεί να υπάρχει ή να υπάρξει ζωή αργότερα είναι ο Τιτάνας. Η εξερεύνηση του Τιτάνα από το διαστημικό σκάφος Cassini αποκάλυψε ότι βρίσκεται σε μια μορφή που μοιάζει με εκείνη που βρισκόταν η Γη στα πρώιμα στάδια της ύπαρξης της.

Βασικότερο γεωλογικό χαρακτηριστικό του Τιτάνα είναι οι μεγάλες λίμνες μεθανίου οι οποίες σύμφωνα με τους επιστήμονες εξατμίζονται δημιουργώντας νέφη τα οποία στη συνέχεια ρίχνουν υπό μορφή βροχής υδρογονάνθρακες στην επιφάνεια «ζωντανεύοντας» εκ νέου τις λίμνες.

Το Cassini εντόπισε κάποιες βιοχημικές αντιδράσεις οι οποίες θα μπορούσαν να προέρχονται από την παρουσία εξωτικών μορφών μικροβιακής ζωής που έχουν καταφέρει να αναπτυχθούν και να επιβιώνουν στον δορυφόρο του Κρόνου. Σύμφωνα με την μελέτη ο Άρης και ο Ερμής είναι μετά τον Τιτάνα τα πιθανότερα σημεία ύπαρξης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα.

Οι εξωηλιακοί υποψήφιοι

Από τους περίπου 600 πλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα εκείνος που σύμφωνα με την μελέτη συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να διαθέτει ζωή είναι ο Gliese 581g.

Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 20.5 ετών φωτός από εμάς και ανήκει σε ένα ηλιακό σύστημα που αποτελείται από 4 (πιθανώς και 5) πλανήτες. Άλλος ένας πλανήτης με υψηλές πιθανότητες για ύπαρξη ζωής είναι ο HD 69830d, ένας πλανήτης αερίου στο μέγεθος του Ποσειδώνα που βρίσκεται στον αστερισμό της Πρύμνης σε απόσταση περίπου 1400 ετών φωτός από εμάς.

Πηγη

Τα νετρίνα τρέχουν όντως ταχύτερα απ' το φως

Νέες μετρήσεις επιβεβαιώνουν τα αρχικά αποτελέσματα του CERN


Τα νετρίνα επιμένουν να κινούνται ταχύτερα από το φως στο τούνελ του πειράματος OPERA σε πείσμα των «διαφωνούντων». Οι νέες πιο «ενισχυμένες» μετρήσεις που έγιναν στον επιταχυντή του CERN επιβεβαίωσαν τα αρχικά αποτελέσματα, τα οποία φαίνονται σιγά σιγά να χάνουν τον «απίστευτο» χαρακτήρα τους και να παγιώνονται όλο και περισσότερο.

Η είδηση στις 22 Σεπτεμβρίου ότι τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να ξεπεράσουν – έστω και για 60 νανοδευτερόλεπτα – την ταχύτητα του φωτός, αψηφώντας τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν αναστάτωσε την επιστημονική κοινότητα προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις και αμφισβητήσεις. Ακόμη και ορισμένα μέλη της ίδιας της ερευνητικής ομάδας είχαν προτιμήσει να μην συνυπογράψουν τη σχετική ανακοίνωση διατηρώντας ορισμένες επιφυλάξεις.

Υστερα από τις τελευταίες μετρήσεις ωστόσο οι ερευνητές δηλώνουν πλέον βέβαιοι για τα αποτελέσματά τους. Τόσο ώστε να τα υποβάλουν προς αξιολόγηση προκειμένου να δημοσιευθούν σε ευρωπαϊκή επιστημονική επιθεώρηση, τη φορά αυτή με την υπογραφή περισσότερων μελών της ομάδας.

Μικρότερες δέσμες

Οι περισσότερες αντιρρήσεις που είχαν εκφραστεί για τα πρώτα αποτελέσματα είχαν επικεντρωθεί σε δύο κυρίως σημεία. Το ένα αφορούσε το περιθώριο λάθους των στατιστικών αναλύσεων. Το δεύτερο αφορούσε το γεγονός ότι, επειδή τα νετρίνα κινούνταν σε μακρές (σχετικά μεγάλης διάρκειας) δέσμες, δεν μπορούσε να εξακριβωθεί με απόλυτη βεβαιότητα αν τα σωματίδια που έφθαναν στο «τέρμα» της διαδρομής στο Γκραν Σάσο ήταν τα ίδια με εκείνα που είχαν ξεκινήσει από την «αφετηρία» στη Γενεύη.

Στη δεύτερη σειρά πειραμάτων, που διεξήχθησαν από την 21η Οκτωβρίου ως τις 6 Νοεμβρίου, οι ερευνητές μείωσαν τη διάρκεια των δεσμών προσδίδοντας μεγαλύτερη ακρίβεια. Οι 20 συγκρούσεις που παρακολούθησαν μπορεί να ωχριούν αριθμητικά μπροστά στις 16.000 που είχαν καταγραφεί στα τρία χρόνια του αρχικού πειράματος, είναι όμως πολύ πιο «σίγουρες». Και επιβεβαιώνουν όλες τις προηγούμενες.

Επίσης τα μέλη της ερευνητικής ομάδας ήλεγξαν ξανά τις στατιστικές τους αναλύσεις και επιβεβαίωσαν ότι το περιθώριο λάθους είναι ακριβώς 10% –τόσο δηλαδή ώστε να είναι αποδεκτό. Οι δυο αυτές επιβεβαιώσεις προσδίδουν νέο κύρος στα αποτελέσματα του OPERA.

Αξιόπιστο τεστ συνέπειας

«Μετρήσεις οι οποίες είναι τόσο λεπτές και έχουν τόσο βαθιές επιπτώσεις στη Φυσική απαιτούν εξαιρετικά εξονυχιστική επανεξέταση» δήλωσε με ανακοίνωσή του ο Φερνάντο Φερόνι, πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας, ενός από τους φορείς που συμμετέχουν στο πείραμα.

«Το πείραμα OPERA, χάρη σε μια ειδικά προσαρμοσμένη δέσμη ακτίνων πραγματοποίησε ένα σημαντικό τεστ συνέπειας του αποτελέσματός του» συμπλήρωσε ο φυσικός, προσθέτοντας: «η θετική έκβαση αυτού του τεστ μας κάνει πιο σίγουρους για το αποτέλεσμά μας, αν και η τελική λέξη θα ειπωθεί μόνον αν ανάλογα τεστ γίνουν σε άλλους επιταχυντές».

Η νέα «σιγουριά» για τα αποτελέσματα του πειράματος είναι έκδηλη και στο γεγονός ότι αυτή τη φορά τα αποτελέσματα συνυπογράφονται και από μέλη της ερευνητικής ομάδας που αρχικά είχαν εκφράσει επιφυλάξεις.

«Η μέτρηση φαίνεται αξιόπιστη» δήλωσε ένας εξ αυτών, ο Λούκα Στάνκο του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας, μιλώντας στο περιοδικό «New Scientist». «Δεχθήκαμε πολλές επικρίσεις και οι περισσότερες από αυτές καταρρίπτονται» τόνισε ο φυσικός, προσθέτοντας ωστόσο ότι, αν και υπέγραψε το προσχέδιο της μελέτης, εξακολουθεί να πιστεύει ότι η δημοσίευσή της πριν από τη διεξαγωγή άλλων πειραμάτων είναι πρόωρη.

Το Ηλιακό Σύστημα «περιείχε κάποτε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη»

Χαμένος στο Διάστημα: ένας παλιός μας γείτονας δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω


Ένας γιγάντιος πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα δεν αποκλείεται να εξοστρακίστηκε από το Ηλιακό Σύστημα στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του, υπολογίζουν Αμερικανοί ερευνητές.

Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα;

Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.

Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο.

Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη.

Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας.

Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα.

Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό.

Πηγή

Μελετώντας τον ουρανό (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)

Για τους πρώτους παρατηρητές, το Σύμπαν ήταν το βασίλειο των θεών. Έλεγχαν μέρα και νύχτα τις μετακινήσεις του Ήλιου, της Σελήνης, των αστερισμών και των περιπλανώμενων άστρων, που σήμερα ονομάζουμε πλανήτες.

Σήμερα, η κίνηση των άστρων ελάχιστα διαφέρει απ’ αυτήν που έβλεπαν εκείνοι, οι πρώτοι παρατηρητές. Αυτό που έχει αλλάξει, είναι η γνώση μας. Ο μύθος παραχώρησε τη θέση του στην Επιστήμη…

Δείτε το Ντοκιμαντέρ:




Η μακρινή και παγωμένη Έρις είναι σχεδόν τέλεια δίδυμη του Πλούτωνα

Η Έρις και ο Πλούτων βρίσκονται στη λεγόμενη ''Ζώνη Κούιπερ'', ένα δακτύλιο παγωμένων ουρανίων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα


Αν και η αινιγματική Έρις στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος είναι πολύ πιο πυκνή και ακόμα πιο παγωμένη από τον Πλούτωνα, οι δύο μακρινοί νάνοι πλανήτες αποτελούν σχεδόν τέλειους διδύμους, καθώς έχουν σχεδόν το ίδιο μέγεθος, όπως δείχνουν για πρώτη φορά νέες ακριβέστερες αστρονομικές μετρήσεις.

Οι ευρωπαίοι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Μπρούνο Σικαρντί του πανεπιστημίου Μαρί Κιουρί και του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, κατάφεραν να μετρήσουν τη διάμετρο της Έριδος, χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή, καθώς ο μικρός πλανήτης περνούσε μπροστά από ένα αχνό άστρο.

Επρόκειτο για τεχνικό άθλο, καθώς η Έρις βρισκόταν σε απόσταση από τη Γη 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι η Γη από τον Ήλιο. Πρόκειται για το πιο μακρινό ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα, που έχει ποτέ παρατηρηθεί με αυτή την μέθοδο. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανατρέπει τις αρχικές εκτιμήσεις των επιστημόνων.

Όταν η Έρις (η οποία πήρε το όνομα της θεάς της φιλονικίας στην ελληνική μυθολογία) ανακαλύφθηκε το 2005, θεωρήθηκε πολύ μεγαλύτερη από τον Πλούτωνα, τον θεωρούμενο για πολλά χρόνια εξώτατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί το 1930.

Μάλιστα, η ανακάλυψή της -και η λανθασμένη εκτίμηση για το μέγεθός της- έπαιξε μεγάλο ρόλο που το 2006 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση ''υποβάθμισε'' τον Πλούτωνα στην ''μικρή'' κατηγορία των νάνων-πλανητών (μαζί με τον μεγάλο αστεροειδή Δήμητρα και τα ουράνια σώματα Μακεμάκε και Χαουμέα), μία απόφαση που μέχρι σήμερα συναντά αντιδράσεις από αρκετούς αστρονόμους, αλλά και τον πολύ κόσμο.

Η νέα ακριβέστερη μέτρηση θα βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τη σύνθεση και την εξελικτική ιστορία της Έριδος, η οποία διαθέτει μια λευκή πολύ αντανακλαστική επιφάνεια, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα είναι καλυμμένη με ένα λεπτό στρώμα παγωμένου αζώτου. Η Έρις αντανακλά περίπου το 96% του προσπίπτοντος φωτός του Ήλιου (έναντι 60% που αντανακλά ο Πλούτων), γεγονός που την καθιστά, μαζί με τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο του Κρόνου, ένα από τα πιο αντανακλαστικά σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.

Η Έρις και ο Πλούτων βρίσκονται στη λεγόμενη ''Ζώνη Κούιπερ'', ένα δακτύλιο παγωμένων ουρανίων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Η Έριδα είναι ακόμα πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τον ''δίδυμό'' της, με συνέπεια να χρειάζεται 556 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη ελλειπτική περιφορά γύρω από τον Ήλιο, έναντι 248 ετών που χρειάζεται ο Πλούτων.

Η Έρις, που έχει σφαιρικό σχήμα, υπολογίστηκε ότι έχει διάμετρο 2.326 χιλιόμετρα (συν/πλην 12 χλμ), ενώ ο Πλούτων, για τον οποίο οι μέχρι τώρα υπολογισμοί είναι λιγότερο ακριβείς, εκτιμάται ότι έχει διάμετρο της τάξης των 2.300 έως 2.400 χιλιομέτρων. Η θερμοκρασία στην Έριδα δεν ξεπερνά τους μείον 238 βαθμούς Κελσίου, ενώ πιστεύεται ότι διαθέτει μια αραιή και περιστασιακή ατμόσφαιρά πλούσια σε μεθάνιο, αν και οι τελευταίες παρατηρήσεις δεν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη τέτοιας ατμόσφαιρας.

Η Έρις, πέριξ της οποίας υπάρχει ένας μικρός δορυφόρος, η Δυσνομία, υπολογίστηκε ότι είναι κατά 27% βαρύτερη από τον Πλούτωνα, πράγμα που σημαίνει ότι, αφού και οι δύο έχουν ίδιο μέγεθος, είναι πολύ πυκνότερη από αυτόν (περίπου 2,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό έναντι 2 του Πλούτωνα και 5,5 της Γης). Η αυξημένη πυκνότητα σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα η Έρις είναι περισσότερο βραχώδης από τον Πλούτωνα, ο οποίος διαθέτει περισσότερο πάγο, όπως δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο Εμανουέλ Ζεάν του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο.


Ο Ήλιος μαίνεται, το Βόρειο Σέλας επεκτείνεται στο νότο

Σπάνιο υπερθέαμα



Μια ασυνήθιστη καταιγίδα που ξέσπασε στον Ήλιο το Σάββατο έφερε το πολύχρωμο Βόρειο Σέλας πολύ πιο νότια από ό,τι συνήθως, μέχρι το γεωγραφικό πλάτος της Ελλάδας. Δυστυχώς, όμως, το θέαμα ήταν ορατό μόνο από τη Βόρειο Αμερική.

Το φαινόμενο απαθανατίστηκε μεταξύ άλλων από έναν ερασιτέχνη «κυνηγό καταιγίδων» στο Άρκανσο της Άιοβα, το οποίο βρίσκεται λίγο βόρεια από τον 35ο παράλληλο, που αντιστοιχεί περίπου στο γεωγραφικό πλάτος της Κρήτης.

«Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνιο γεγονός. Δεν το βλέπουμε τόσο νότια συχνά» σχολίασε ο Μπιλ Κουκ, ειδικός του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης «Μάρσαλ» της NASA.

«Η ένταση [του σέλαος] κορυφώθηκε όταν σκοτείνιαζε στις ΗΠΑ, γεγονός που συνδυάστηκε με καθαρούς ουρανούς» είπε ο Μπομπ Ράτλετζ του ομοσπονδιακού Κέντρου Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού στο Κολοράντο.

Όπως εξηγεί το Κέντρο, το φαινόμενο ξεκίνησε με μια Εκτίναξη Στεμματικού Υλικού (CME) που καταγράφηκε το Σάββατο. Στην ουσία ήταν μια τεράστια έκρηξη στην ηλιακή ατμόσφαιρα που προκλήθηκε από διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του άστρου.

Το περίεργο ήταν ότι τα σωματίδια που εκτίναξε ο Ήλιος έφτασαν στη Γη οκτώ ώρες νωρίτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Το βόρειο και το νότιο σέλας εμφανίζονται όταν φορτισμένα ηλιακά σωματίδια παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης και εκτρέπονται προς τους πόλους. Εκεί, διεγείρουν άτομα οξυγόνου και αζώτου, τα οποία εκπέμπουν κόκκινο και πράσινο φως όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση.



«Ηλεκτρομαγνητικοί» οι πόλεμοι του μέλλοντος


Λιγότερο αιματηρές θα είναι οι συμβατικές πολεμικές αναμετρήσεις του μέλλοντος, καθώς τα όπλα θα στοχεύουν περισσότερο τα συστήματα άλλων οπλικών συστημάτων



Οι «απλές» βόμβες και σφαίρες απειλούνται με «εκθρονισμό», ως μέσα διεξαγωγής πολέμου του περασμένου 20ού αιώνα, καθώς τα «στόχαστρα» των σύγχρονων οπλικών συστημάτων μετατοπίζονται από τους στρατιώτες του εχθρού στα ηλεκτρονικά συστήματα των όπλων του. Το αποτέλεσμα θα είναι οι πόλεμοι του μέλλοντος να είναι λιγότερο αιματηροί, αλλά με ευρύτερα αποτελέσματα (τουλάχιστον οι συμβατικοί).

Τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα «γεννήθηκαν» ως ιδέα κατά τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, όταν διαπιστώθηκε η καταστρεπτική ισχύς του Ηλεκτρομαγνητικού Παλμού (ΗΜΠ- EMP, Electromagnetic Pulse), παραγώγου της πυροδότησης ενός πυρηνικού όπλου, εναντίον του ηλεκτρονικού εξοπλισμού: μία πυρηνική έκρηξη ψηλά στην ατμόσφαιρα μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση των δικτύων ηλεκτροδότησης και τηλεπικοινωνιών μίας αντίπαλης χώρας- ακόμα και οι κινητήρες των οχημάτων θα επηρεάζονταν.

Αν και προφανώς η ιδέα αυτή δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στην πραγματικότητα, έχουν γίνει πολλές δοκιμές οι οποίες έχουν υποδείξει ότι ο ΗΜΠ είναι το απόλυτο όπλο της ψηφιακής εποχής. Όμως, καθώς η χρήση ενός πυρηνικού όπλου συνεπάγεται αυτόματη κλιμάκωση μίας πολεμικής αναμέτρησης, στρατιωτικοί επιστήμονες και σχεδιαστές έχουν βρει τρόπους πρόκλησής του χωρίς να χρειάζεται πυρηνική έκρηξη, μέσω μάγνητρον: των γεννητριών μικροκυμάτων που χρησιμοποιούνται σε ραντάρ και φούρνους μικροκυμάτων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα όπλο το οποίο μπορεί να ακινητοποιήσει τεθωρακισμένα, να αχρηστέψει πυραύλους και αεροσκάφη και να νεκρώσει πλοία, αναγκάζοντας τους χειριστές και τα πληρώματα να ματαιώσουν τις αποστολές τους.

Οπτικά, τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα θυμίζουν ραντάρ. Η αμερικανική πολεμική αεροπορία αναπτύσσει ένα είδος ραντάρ ονόματι AESA (Activa Electromagnetically Scanned Array) το οποίο διαθέτει μία εναλλακτική λειτουργία: τη συγκέντρωση της ενέργειάς του σε ένα σημείο, που έχει ως αποτέλεσμα την αχρήστευση του ηλεκτρονικού εξοπλισμού του στόχου.

Τα AESA μικρότερου μεγέθους (όπως αυτά που υποτίθεται ότι θα τοποτετηθούν στα F-35) θα χρησιμοποιούνται κυρίως από αεροσκάφη για προστασία από πυραύλους. Όπως είναι αναμενόμενο, τα μοντέλα που υποτίθεται πως θα τοποθετηθούν σε πολεμικά πλοία, θα είναι μεγαλύτερου μεγέθους. Ωστόσο, υπάρχουν και προοπτικές επιθετικής χρήσης: το Boeing Growler, που χρησιμοποιήθηκε το 2010 στο Ιράκ και αργότερα κατά των δυνάμεων του Καντάφι. Εξωτερικά θυμίζει το F/A-18 και χρησιμοποιείται για να διαταράσσει ή καταστρέφει τις τηλεπικοινωνίες του εχθρού.

Στην περίπτωση χρήσης σε πλοία, υπάρχει το High Powered Microwave, για αχρήστευση στολίσκων ταχύπλοων (για προστασία απέναντι σε επιθέσεις όπως αυτή του USS Cole το 2000 ή των Σομαλών πειρατών τα τελευταία χρόνια). Τοποθέτηση ηλεκτρομαγνητικών «κανονιών» προβλέπεται να λάβει χώρα και σε οχήματα εδάφους, για χρήση εναντίον άλλων οχημάτων.

Αυτού του είδους η «προσεκτική» αντιμετώπιση του εχθρού- αχρηστεύοντας τους κινητήρες και τα όπλα των οχημάτων του- έχει μεγάλα πλεονεκτήματα, με βασικό το ότι μπορεί να πληγεί μεγαλύτερο εύρος στόχων (περιπτώσεις εγκαταστάσεων σε αστικά κέντρα) χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Ένας «αναίμακτος» πύραυλος, με ηλεκτρομαγνητική αντί εκρηκτικής κεφαλής αναπτύσσεται ήδη στην αεροπορική βάση Κέρτλαντ στο Νιου Μέξικο.

Στο ίδιο πλαίσιο αναπτύσσονται ηλεκτρομαγνητικά όπλα για χρήση κατά προσωπικού: το Active Denial System θερμαίνει την υγρασία στο ανθρώπινο δέρμα- σαν να ανοίγει κάποιος ένα φούρνο που λειτουργεί- αναγκάζοντας τον αντίπαλο στρατιώτη να απομακρυνθεί. Ωστόσο, αν και υποτίθεται πως αυτά τα όπλα είναι μη θανατηφόρα και δεν προκαλούν μόνιμες ζημιές, όταν το Μάιο του 2010 ένα τέτοιο σύστημα εστάλη στο Αφγανιστάν, κατέληξε να επιστραφεί πίσω για αδιευκρίνιστους λόγους- κάποιοι θεωρούν πως οι λόγοι ήταν δημοσίων σχέσεων, καθώς η εικόνα της χρήσης μίας «θερμικής ακτίνας» κατά του εχθρού θα έκανε άσχημη εντύπωση στο ευρύ κοινό.

Σε εξέλιξη φυσικά βρίσκονται και οι έρευνες πάνω σε αντίμετρα σε ηλεκτρομαγνητικά όπλα, όπως ο κλωβός Φάραντεϊ- μία «ασπίδα» η οποία σταματά την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Τέτοιου είδους θωράκιση (η οποία ωστόσο είναι ιδιαίτερα υψηλού κόστους) έχει αναπτύξει η σουηδική EMP-tronic, για το μαχητικό Gripen. Επίσης, σε εξέλιξη είναι έρευνες για τη δημιουργία τσιμέντου που μπορεί να μπλοκάρει τους ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς.

Ωστόσο, τέτοια μέσα (τσιμέντο, δαπανηρή θωράκιση) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πλοία. Εκεί υπάρχει η πρόταση της χρήσης της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των ιόντων νατρίου και χλωρίου που υπάρχουν στο θαλασσινό νερό για τη δημιουργία ενός προστατευτικού «νέφους» γύρω από ένα πλοίο που δέχεται ηλεκτρομαγνητική επίθεση.

Ακόμα και αν κανείς δεν πιστεύει πως τα «κλασικά» - και γενικώς καταστρεπτικά- όπλα όπως οι βόμβες, οι σφαίρες και οι πύραυλοι θα εξαφανιστούν εξολοκλήρου από τα οπλοστάσια χάριν μη θανατηφόρων όπλων, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι ηλεκτρομαγνητικοί εξοπλισμοί θα αποτελέσουν αναπόσπαστο τμήμα των μελλοντικών πολέμων. Η διάδοση των ηλεκτρονικών μέσων καθιστά αυτόματα τον ηλεκτρομαγνητικό παλμό το όπλο που αντιστοιχεί στην ψηφιακή εποχή.


Ήλιος = Παγωμένοι Χειμώνες

Βρετανοί ερευνητές προειδοποιούν για ακραίες καιρικές συνθήκες, στην Ευρώπη, παρόμοιες με αυτές του Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2010.

Σύμφωνα με νέα μελέτη που είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας, ο ηλιακός κύκλος θα μπορούσε να σχετίζεται με τη θέρμανση και την ψύξη του πλανήτη μας. Σε αυτή την ηλιακή δραστηριότητα, οφείλονται και οι ακραίες καιρικές συνθήκες στους Ευρωπαϊκούς χειμώνες κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Η ομάδα έρευνας στο Hadley Centre, του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης σε συνεργασία με το Imperial College, υποστηρίζουν ότι η συσχέτιση μεταξύ των δύο είναι πολύ ισχυρή, για να είναι απλά μια σύμπτωση.

Αυτή η ηλιακή δραστηριότητα έχει αυτό το αποτέλεσμα και όχι η υπερθέρμανση του πλανήτη ή η ψύξη της Γης. Οι ψυχρές θερμοκρασίες της Βόρειας Ευρώπης αντισταθμίζονται από τις θερμότερες, που προέρχονται από τον Νότο, ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία καθαρή μεταβολή της θερμοκρασίας της Γης, κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια ενός έτους.



Ο εγκέφαλος διαλέγει πληροφορίες

Κάθε άλλο παρά τυχαία είναι η υπεραισιοδοξία που διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι. Σύμφωνα με βρετανογερμανική επιστημονική έρευνα, οφείλεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλός τους είναι έτσι δομημένος, που συστηματικά απορροφούν μόνο εκείνες τις πληροφορίες, οι οποίες ενισχύουν τις ήδη θετικές προκαταλήψεις τους.

Οι ερευνητές του Κέντρου Νευροαπεικόνισης του University College του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τη δρα Τάλι Σάροτ και τον καθηγητή Ρέι Ντόλαν, σε συνεργασία με τον Κρίστοφ Κορν της Σχολής για το Νου και τον Εγκέφαλο του Βερολίνου, πιστεύουν ότι οι προβλέψεις μερικών ανθρώπων για το μέλλον συχνά είναι μη ρεαλιστικά αισιόδοξες λόγω της διάρθρωσης και λειτουργίας των μετωπιαίων λοβών.

Εδώ και δεκαετίες απασχολεί τους επιστήμονες γιατί είναι τόσο διαδεδομένη η αισιοδοξία μεταξύ των ανθρώπων, από τη στιγμή που η πραγματικότητα τόσο συχνά μας φέρνει αντιμέτωπους με δυσάρεστα γεγονότα, που θα δικαιολογούσαν μάλλον μεγαλύτερη απαισιοδοξία.

Μάλιστα, μερικοί άνθρωποι συστηματικά τείνουν να τα βλέπουν όλα «ροζ» γύρω τους και η λέξη πεσιμισμός τούς είναι άγνωστη. Υπολογίζεται ότι αντικειμενικά περίπου το 80% των ανθρώπων ανήκουν στην κατηγορία των αισιόδοξων, παρόλο που δεν θα συμφωνούσαν όλοι με αυτό τον χαρακτηρισμό για τους εαυτούς τους.

Μερικοί ειδικοί δεν αποκλείουν μάλιστα ότι η σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση του 2008 επιδεινώθηκε, επειδή ορισμένοι συναλλασσόμενοι στις αγορές υπερεκτίμησαν την αξία των «χαρτιών» που είχαν στα χέρια τους, παρά τις ξεκάθαρες ενδείξεις περί του αντιθέτου.

Η νέα έρευνα δείχνει ότι η αδυναμία, ειδικά μερικών ανθρώπων, να επεξεργαστούν αντικειμενικά τις πληροφορίες που δέχονται (άρα και τις αρνητικές εκτός από τις θετικές), έχει να κάνει τελικά με σφάλματα στον τρόπο επεξεργασίας των δεδομένων στον εγκέφαλο.

Οι ερευνητές παρουσίασαν σε 19 εθελοντές μια σειρά κοινών αρνητικών συμβάντων (διαζύγιο, κλοπή αυτοκινήτου, εκδήλωση σοβαρής ασθένειας κ.α.), τους ζήτησαν να εκτιμήσουν τις πιθανότητες να συμβεί σε αυτούς κάτι τέτοιο και παράλληλα μελετούσαν τη δραστηριότητα στον εγκέφαλό τους με μαγνητική λειτουργική τομογραφία (fMRI).

Όπως διαπιστώθηκεΣύνδεσμος, ο εγκέφαλος, διαλέγει τις πληροφορίες που θα «ακούσει» και τις υπόλοιπες τις αγνοεί. Όσο πιο αισιόδοξος είναι ήδη κάποιος, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να επηρεαστεί από αρνητικές πληροφορίες για το μέλλον.

Όταν οι πληροφορίες είναι θετικές, παρατηρείται μεγαλύτερη δραστηριότητα στους μετωπιαίους λοβούς, που σχετίζονται με την επεξεργασία των σφαλμάτων. Όταν όμως οι πληροφορίες είναι αρνητικές, οι πιο αισιόδοξοι έχουν την μικρότερη δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου, ενώ αντίθετα οι πιο απαισιόδοξοι εμφανίζουν τη μεγαλύτερη δραστηριότητα.


Ύπνος σε υποθαλάσσιο δωμάτιο

Το πρώτο υποθαλάσσιο εστιατόριο στον κόσμο άνοιξε πριν πέντε χρόνια στις Μαλδίβες και συγκεκριμένα στο νησί Rangali. Με την ευκαιρία του εορτασμού των πέντε χρόνων λειτουργίας του το εστιατόριο προσέφερε τη δυνατότητα, σε κάποιους πελάτες να διανυκτερεύσουν στο χώρο που μετατράπηκε σε μια πολυτελή υποθαλάσσια σουίτα. Είναι μια πραγματικά μοναδική εμπειρία η διαμονή σε ένα πολυτελές δωμάτιο με διάφανο θόλο από πλεξιγκλάς. Τη μαγεία συμπληρώνει πλούσια θαλάσσια ζωή του Ινδικού ωκεανού, καθώς η θάλασσα πάνω από το δωμάτιο είναι γεμάτη από εξωτικά ψάρια και άλλα θαλασσινά.




















































Ο «ομφάλιος λώρος» του Σύμπαντος

Διαστημικά «νήματα» συνδέουν τους γαλαξίες σαν «κοσμικές γέφυρες»



Ομάδα αστρονόμων στην Αυστραλία ανακάλυψε νέα στοιχεία για τα λεγόμενα διαστημικά «νήματα», κοσμικές δομές που όπως όλα δείχνουν διασυνδέουν τους γαλαξίες μεταξύ τους και ουσιαστικά ενώνουν όλο το Σύμπαν.

Ο συμπαντικός ιστός
Τα τελευταία χρόνια διάφορα ευρήματα στις κοσμολογικές έρευνες οδήγησαν στην ανάπτυξη της θεωρίας ότι οι γαλαξίες δεν είναι νησιά που πλέουν αυτόνομα μέσα στο διαστημικό κενό αλλά ότι υπάρχει ένας κοσμικός ιστός που τους ενώνει. Οι κοσμικές δομές που αποτελούν αυτόν τον ιστό ονομάστηκαν «νήματα» τα οποία σύμφωνα με τους θιασώτες της θεωρίας αποτελούνται από συγκεντρώσεις ύλης και οι γαλαξίες συγκεντρώνονται γύρω από αυτά τα νήματα. Γι αυτό και στις «διασταυρώσεις» του ιστού δημιουργούνται τεράστια σμήνη γαλαξιών.

Η ανακάλυψη
Αστρονόμοι από την Αυστραλία υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ένα από τα βασικά «συστατικά» αυτών των ιστών. Όπως αναφέρουν, ο ιστός (ή σκελετός κατά άλλους) του Σύμπαντος αποτελείται από τα λεγόμενα «σφαιρικά σμήνη άστρων». Πρόκειται για σμήνη άστρων με πολύ πυκνή συγκέντρωση άστρων. Η δομή αυτών των σμηνών και οι δυνάμεις που ασκούνται στο εσωτερικό τους τους προσδίδουν σφαιρικό σχήμα. Τα σμήνη αυτά περιέχουν συνήθως αρχαία άστρα και κινούνται γύρω από το κέντρο του γαλαξία.

Ερευνητές του Σχολής Ερευνών Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας δηλώνουν ότι βρήκαν στοιχεία που δείχνουν ότι κοσμικές βαρυτικές δυνάμεις απομακρύνουν τα σφαιρικά σμήνη από το κέντρο των γαλαξιών και τα οδηγούν προς τα νήματα. Δημιουργούνται έτσι κοσμικές γέφυρες που αποτελούνται και από ύλη όπως τα αστρικά σμήνη αλλά και από διαστρικό χώρο και εκτείνονται η κάθε μια τους σε αποστάσεις πολλών εκατομμυρίων ετών φωτός.


Πανίσχυρη εκπομπή ακτίνων γάμμα σοκάρει τους αστρονόμους

Στο Νεφέλωμα του Καρκίνου


Οι αστροφυσικοί εντόπισαν μια τρομερής ενεργειακής ισχύος εκπομπή ακτίνων γάμμα από ένα άστρο τύπου ''πάλσαρ'' στο Νεφέλωμα του Καρκίνου, η οποία ξεπερνά οτιδήποτε έχουν ποτέ παρατηρήσει και καταρρίπτει τις μέχρι τώρα θεωρίες τους σχετικά με τις ενέργειες που είναι δυνατό να παράγουν τα πάλσαρ.


Οι απρόσμενοι παλμοί ακτίνων-γ, που είχαν ενέργεια πάνω από 100 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (100 GeV), δηλαδή 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη ενέργεια από το ορατό φως και 100 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τις ιατρικές ακτίνες Χ, ανιχνεύθηκαν από τη διάταξη τηλεσκοπίων Veritas στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Μάλιστα υπάρχουν ενδείξεις ότι η εκπεμπόμενη ενέργεια μπορεί να φθάνει μέχρι και στην τάξη μεγέθους των τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (TeV), δηλαδή στο ενεργειακό επίπεδο των συγκρούσεων σωματιδίων στον μεγάλο επιταχυντή του CERN.

Η σχετική ανακάλυψη παρουσιάστηκε από διεθνή ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Νεπόμουκ Ότε του Ινστιτούτου Σωματιδιακής Φυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Σάντα Κρουζ), στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC. ''Ήταν απολύτως μη αναμενόμενο. Μείναμε με το στόμα ανοιχτό'', δήλωσε χαρακτηριστικά ο ερευνητής 'Αντριου ΜακΚαν του πανεπιστημίου ΜακΓκιλ του Καναδά.

Το πάλσαρ στο φωτογενές Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ένα ταχέως περιστρεφόμενο γύρω από τον άξονά του, πολύ πυκνό και μικρό άστρο νετρονίων. Αποτελεί το απομεινάρι της κατάρρευσης ενός υπερμεγέθους άστρου, σε απόσταση 6.500 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ταύρου, το οποίο εξερράγη ως σούπερ-νόβα με θεαματική έκρηξη το 1054 μ.Χ. (είχε τότε καταγραφεί από τους Κινέζους), δημιουργώντας έτσι το νεφέλωμα με το πάλσαρ-άστρο νετρονίων στην ''καρδιά'' του. Πρόκειται για ένα από τα πιο ευρέως παρατηρημένα και μελετημένα φαινόμενα στον ουρανό.

Περιστρεφόμενο περίπου 30 φορές ανά δευτερόλεπτο, το πάλσαρ διαθέτει ένα ισχυρό, επίσης περιστρεφόμενο, μαγνητικό πεδίο, από όπου εκπέμπεται ακτινοβολία. Οι εκπεμπόμενες ακτίνες μοιάζουν με διαστημικό φάρο, καθώς δεν είναι ευθυγραμμισμένες με τον άξονα περιστροφής του άστρου. Έτσι, αν και οι ακτίνες είναι σταθερές, γίνονται αντιληπτές από τη Γη ως γρήγοροι και διακεκομμένοι παλμοί.

Οι επιστήμονες έχουν συμφωνήσει ότι τα άστρα νετρονίων παράγουν ακτινοβολία, επειδή οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που δημιουργούνται από το ταχέως περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο τους, επιταχύνουν τα φορτισμένα σωματίδια πλησίον της ταχύτητας του φωτός (περίπου ό,τι συμβαίνει σε ένα τεχνητό επιταχυντή όπως του CERN), με συνέπεια τα σωματίδια να παράγουν ακτινοβολία σε ένα ευρύ φάσμα, αν και οι λεπτομέρειες της όλης διαδικασίας παραμένουν ακόμα μυστηριώδεις.

Μετά από πολυετείς μελέτες ειδικά στο πάλσαρ του Νεφελώματος του Καρκίνου, οι αστροφυσικοί είχαν καταλήξει ότι αυτό παράγει ενέργεια μέχρι 10 GeVπερίπου. Έτσι τώρα ξαφνιάστηκαν που οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν πώς η παραγόμενη ενέργεια των ακτίνων-γ είναι τουλάχιστον δεκαπλάσια και φθάνει τα 100 GeV (ένα ηλεκτρονιοβόλτ είναι η ενέργεια που αποκτά ένα ηλεκτρόνιο, όταν επιταχύνεται σε ένα ηλεκτρικό πεδίο ισχύος ενός βολτ και χρησιμοποιείται ως μονάδα μέτρησης στους επιταχυντές σωματιδίων).


100 εκατομμύρια χρόνια πέφτει χιόνι στον Εγκέλαδο

Μόνιμη είναι η χιονόπτωση στον μικρό δορυφόρο του Κρόνου



Στον Εγκέλαδο, ένα μικρό αλλά εξωτικό φεγγάρι του Κρόνου, η χιονόπτωση συνεχίζεται εδώ και 100 εκατομμύρια χρόνια: νέες εικόνες από την αποστολή Cassini δείχνουν ότι οι γιγάντιοι πίδακες παγοκρυστάλλων που είχαν ανακαλυφθεί στο νότιο πόλο του δορυφόρου καλύπτουν την επιφάνεια με λεπτόκοκκο, απάτητο χιόνι.

Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης, δείχνει ότι ο Εγκέλαδος διαθέτει μεγάλα υπόγεια αποθέματα νερού -ή ακόμα και έναν παγκόσμιο ωκεανό κρυμμένο κάτω από την παγωμένη επιφάνεια.

Μάλιστα οι υποψίες για την ύπαρξη αυτού του υπόγειου ωκεανού έχουν αναπτερώσει τις ελπίδες για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής.

Προς το παρόν, κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο μηχανισμός που εκτοξεύει σωματίδια πάγου από τις γιγάντιες σχισμές στο νότιο πόλο (ένθετη αριστερά).

Οι εξωγήινες χιονονιφάδες, που έχουν διάμετρο μόλις μερικά μικρόμετρα, δραπετεύουν στο μεγαλύτερο μέρος τους στο Διάστημα και καταλήγουν σε έναν από τους δακτύλιους του Κρόνου.

Ένα μέρος, όμως, πέφτει πίσω στην επιφάνεια του Εγκέλαδου και σχηματίζει δύο επιμήκεις χιονισμένες εκτάσεις που εκτείνονται από το νότιο μέχρι το βόρειο πόλο.

Όπως έδειξαν οι τελευταίες εικόνες, το χιόνι έχει σχεδόν «σβήσει» τα ίχνη παλιών κρατήρων και «μαλακώνει» το περίγραμμα άλλων γεωλογικών χαρακτηριστικών.

Το χιόνι εκτιμάται ότι συσσωρεύεται με εξαιρετικά αργό ρυθμό, μόλις ένα χιλιοστό του χιλιοστού το χρόνο.

Δεδομένου όμως ότι η χιονόπτωση συνεχίζεται αδιάκοπη εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το πάχος του χιονιού φτάνει τα 100 μέτρα.

Δείτε ένα εντυπωσιακό βίντεο για τον παγωμένο Εγκέλαδο




Το Σάββατο θα «βρέξει» πεφταστέρια

Θα είναι ορατή και στην Ελλάδα


Μια ακόμη «βροχή» από πεφταστέρια, που μάλιστα αναμένεται θεαματική, θα σημειωθεί στους ουρανούς της Ελλάδας και του υπολοίπου βορείου ημισφαιρίου στις αρχές Οκτωβρίου.


Πρόκειται για τις Δρακοντίδες ή Ιακωβινίδες, που αναμένεται να αποκορυφωθούν το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου. Οι αστρονόμοι προβλέπουν για φέτος σημαντική έξαρση δραστηριότητας, ορατή και από την χώρα μας, η οποία μάλιστα θεωρείται ότι έχει προνομιακή διεθνώς γεωγραφική θέση για την παρατήρηση του φαινομένου.

Οι προβλέψεις των αστρονόμων δείχνουν ότι η έξαρση αυτή θα φτάσει στο ανώτατο σημείο της σε δύο ξεχωριστά «μέγιστα»: κατά τις 8 μ.μ. ώρα Ελλάδος με ένταση 60-100 διαττόντων την ώρα και, λίγο αργότερα, στις 11μμ ώρα Ελλάδας, οπότε αναμένονται από 500 μέχρι 800 (ακόμα και 1.000) διάττοντες ανά ώρα, στο βαθμό που οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρηση. Κάθε «μέγιστο» θα διαρκέσει περίπου μία ώρα και η έξαρση αναμένεται να έχει λήξει το αργότερο έως την 1 π.μ. το πρωί της Κυριακής.

Το σημείο προέλευσης των συγκεκριμένων διαττόντων φαίνεται να είναι η κεφαλή του αστερισμού του Δράκοντα, από όπου έχουν πάρει και το όνομά τους. Αντίθετα με άλλες βροχές διαττόντων, οι Δρακοντίδες είναι πιο πιθανό να γίνουν ορατές νωρίς το βράδυ και όχι τα χαράματα. Τα συγκεκριμένα πεφταστέρια είναι γνωστά από το παρελθόν ότι κινούνται με πολύ αργή ταχύτητα (μόλις 18 χλμ/ώρα, δηλαδή το ένα τρίτο περίπου της ταχύτητας των Περσειδών), ενώ είναι πιθανό να είναι αχνά, λόγω και του παρεμβαλλομένου σεληνόφωτος που θα είναι αυξημένο.

Συνήθως η συγκεκριμένη ετήσια «βροχή» στέλνει στην κατεύθυνση της Γης από λιγοστά έως καθόλου πεφταστέρια, αλλά μερικές φορές «ξυπνάει ο Δράκοντας» και μπορεί να υπάρξουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, διάττοντες μέσα σε μια και μόνο ώρα. Αυτό συνέβη το 1933 και το 1946, όταν υπήρξαν έως 10.000 διάττοντες την ώρα, ενώ εκατοντάδες ανά ώρα υπήρξαν κατά τα έτη 1952, 1985 και 1998. Οι Δρακοντίδες δημιουργούνται, όταν η τροχιά της Γης συναντιέται με την ουρά πυκνής σκόνης και σωματιδίων που αφήνει πίσω του ο μητρικός κομήτης 21/Ρ Τζιακομπίνι-Ζίνερ.

Ο συγκεκριμένος κομήτης "21P/Giacobini-Zinner" ανακαλύφθηκε το 1900 και ανήκει στην οικογένεια των κομητών του Δία, γι’ αυτό το λόγο επισκέπτεται τη «γειτονιά» μας κάθε 6,6 χρόνια περίπου. Φέτος, σύμφωνα με αρκετές προβλέψεις, αναμένεται σημαντική δραστηριότητα, ενδεχομένως πιο πλούσια και από τη «βροχή» των Λεοντιδών.

Λόγω της σπανιότητας του γεγονότος και της επιστημονικής σημασίας του, σχεδιάζεται η ανάπτυξη σταθμών παρατήρησης σε διάφορα σημεία της νήσου Κρήτης για την καταγραφή του φαινομένου, το Σάββατο 8 Οκτωβρίου, παράλληλα με την διεξαγωγή του 7ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας που θα λάβει χώρα στα Χανιά. Η μελέτη αναμένεται να βελτιώσει τις αστρονομικές γνώσεις για την εξέλιξη του κομήτη και το υλικό του. Έχει επιλεγεί η Κρήτη, ώστε να στηθούν τουλάχιστον δύο σταθμοί με κάμερες για την καταγραφή των διαττόντων. Στόχος είναι να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την βροχή διαττόντων και τον ίδιο τον κομήτη.

Τα μετεωροειδή, η πηγή των διαττόντων, προέρχονται είτε από κομήτες κυρίως, είτε από αστεροειδείς. Οι «βροχές» διαττόντων είναι μακρόστενά ρεύματα ύλης που απελευθερώνονται συνήθως από τον πυρήνα ενός κομήτη, καθώς πλησιάζει τον Ήλιο. Τα ρεύματα αυτά κατά περιοδικά χρονικά διαστήματα συναντώνται με την τροχιά της Γης.


Καλά κρυμμένα μυστικά, στα βάθη των ωκεανών

Πυξίδες τρελαίνονται, πλοία εξαφανίζονται, ρουφήχτρες αιφνιδιάζουν!




Δέος προκαλούν τα μυστήρια των ωκεανών σε όλους τους ανθρώπους, ναυτικούς και μη. Ασκείται μια ανεξήγητη σαγήνη, εξάπτοντας πάντα με την ίδια δυναμική την περιέργεια θαλασσοπόρων, δυτών αλλά και ταξιδιωτών.

Πάντα οι άνθρωποι ήθελαν να εξερευνήσουν τα ανεξήγητα φαινόμενα προσπαθώντας να «δαμάσουν» την περιέργειά τους. Οι βυθοί των απέραντων ωκεανών κέρδισαν μία ξεχωριστή θέση ακόμα και στην παγκόσμια λογοτεχνία με πρωτοπόρο τον Γάλλο μυθιστορηματογράφο Ιούλιο Βερν.

  • Το Τρίγωνο των Βερμούδων και ο Ιπτάμενος Ολλανδός

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (2)
Ο μύθος-πρωταγωνιστής των ωκεανών που ακόμη και σήμερα προκαλεί φόβο και τρόμο στους ανθρώπους ανά τον κόσμο. Είναι στοιχειωμένο από τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» καθώς ο βυθός του Τριγώνου των Βερμούδων εξαφανίζει πλοία και πληρώματα, χωρίς να μένουν πίσω ίχνη.

Το μυθικό τρίγωνο εκτείνεται από το Αρχιπέλαγος των Βερμούδων προς τη Φλόριντα και το Πουέρτο Ρίκο. Η πρώτη εξαφάνιση στο θρυλικό βυθό της περιοχής έγινε το 1918 όταν ένα αμερικανικό πλοίο εφοδιασμού χάθηκε δίχως να αφήσει πίσω ίχνη. Από τότε έχουν εξαφανιστεί περίπου 140 πλοία και αεροπλάνα μαζί με τα πληρώματα και τους επιβαίνοντες.

Μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι ναυτικοί για να ξορκίσουν τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» είναι η τοποθέτηση πετάλων από τα άλογα στα κατάρτια. Αρκετά διαδεδομένη είναι και η πεποίθηση ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του τριγώνου.

Με βάση τις επιστημονικές εκδοχές το φαινόμενο δεν οφείλεται στον «Ιπτάμενο Ολλανδό» αλλά ή στο ρεύμα του κόλπου και σε άλλα υποθαλάσσια ρεύματα ικανά να παρασύρουν συντρίμμια σε μεγάλη απόσταση ή στο άφθονο μεθάνιο που βρίσκεται στην υφαλοκρηπίδα και στο βυθό.

Κανείς δεν γνωρίζει γιατί το Τρίγωνο των Βερμούδων σταμάτησε να καταβροχθίζει πλοία τη δεκαετία του ’80.

  • Δεξιόστροφα και ζεστά τα κύματα στη Θάλασσα των Σαργασσών

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (3)

Η θαλάσσια περιοχή που έγινε γνωστή και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο από τα μυθιστορήματα του Ιούλιου Βερν δεν απέχει πολύ από το Τρίγωνο των Βερμούδων. «Η τεράστια θαλάσσια πισίνα», σύμφωνα με τη «Δημοκρατία», «δίχως ακτές, με ζεστά νερά και κυρίως με τους δικούς της νόμους, βρίσκεται στα ανοιχτά του Ατλαντικού Ωκεανού».

Εκεί ο ήλιος ανατέλλει την ίδια ώρα στη Δύση και την Ανατολή, ενώ τα κύματα κινούνται δεξιόστροφα.

Η ιδιαιτερότητα της περιοχής είναι το βαθύ μπλε και η εξαιρετική καθαρότητα του νερού με μια υποθαλάσσια ορατότητα που ξεπερνά τα 200 πόδια βάθος.

Έγινε γνωστή από τις ληστείες σκαφών και τα ακυβέρνητα καράβια μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση των πληρωμάτων. Όσο για τα περίφημα ζεστά νερά της θάλασσας της Σαργκάσο εξηγούνται επιστημονικά ως εξής: Σε μια παγωμένη περιοχή, τα ήμερα θερμά νερά δημιουργούνται από τα ρεύματα.

  • Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (4)

Γνωστό για τα «φονικά κύματα» και τα μεγάλα ναυάγια, το Ακρωτήρι αποκαλείται και «Ακρωτήρι των Καταιγίδων». Με τα κύματα συχνά να ξεπερνούν τα 30 μέτρα ύψος έχουν καταστρέψει πολλά πλοία στο παρελθόν.

Εικάζεται πως στο βυθό του ακρωτηρίου «φιλοξενούνται» πολλά ναυάγια καθώς τα «μοναχικά κύματα» όπως τα έχουν βαφτίσει οι επιστήμονες δημιουργούν θαλάσσιες κοιλότητες που έχουν τόσο βάθος όσο και ύψος.

  • UFO και στροβιλισμοί φωτεινών ακτίνων στις δυτικές Ινδίες

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (5)

Η θαλάσσια περιοχή στο Δυτικό μέρος του Ινδικού Ωκεανού και του Περσικού Κόλπου είναι φημισμένη για τους γιγάντιους φωτεινούς κύκλους-ρουφήχτρες πάνω στην επιφάνεια του νερού.

Σύμφωνα με τον Γερμανό ωκεανολόγο Κουρτ Κάλε οι φωτεινοί κύκλοι οφείλονται σε υποθαλάσσιους σεισμούς, των οποίων το αποτέλεσμα είναι το φωτοβόλο πλαγκτόν. Βέβαια, οι επιστήμονες ακόμα και σήμερα αδυνατούν να αποδείξουν πως οι φωτεινές ακτίνες πετάγονται μέσα στον κύκλο, με αποτέλεσμα η επικρατέστερη θεωρία να είναι εκείνη των UFO.

  • Η παλιρροϊκή δίνη του Maelstrom της Νορβηγίας

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (6)

Η ρουφήχτρα του Maelstrom βρίσκεται στις δυτικές ακτές της Νορβηγίας όπου σχηματίζεται το πιο ισχυρό παλιρροϊκό φαινόμενο στον κόσμο. Η παλιρροϊκή δίνη που υπολογίζεται πως έχει δέκα φορές περισσότερη δύναμη από ένα κύμα, καταφτάνει κάθε έξι ώρες στα ανοιχτά των νήσων Λοφούτεν παρασύροντας δεκάδες ναυτικούς.

Ανεξήγητοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η ρουφήχτρα αλλάζει κατεύθυνση κάθε τρεις με τέσσερις μήνες.

  • Τα νερά του Διαβόλου

Η θάλασσα του Διαβόλου ή αλλιώς το Τρίγωνο του Δράκου βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό κοντά στο χωριό Μιγιάκι. Είναι μία σεισμογενής ζώνη που είναι ενεργή ακόμα και σήμερα και έχει συχνούς κυκλώνες. Με το θαλάσσιο στρώμα να μετακινείται συνεχώς νησιά εμφανίζονται και εξαφανίζονται διαρκώς. Στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποδίδουν τις εξαφανίσεις ανθρώπων και πλοίων, ενώ σύμφωνα με θρύλους ο Δράκος στοιχειώνει τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου εδώ και αιώνες. Οι ναυτικοί αποφεύγουν την περιοχή συστηματικά, έπειτα από τη μυστηριώδη εξαφάνιση εννέα πλοίων το 1950. Περίεργο είναι το γεγονός πως την αποφεύγουν και τα θαλάσσια πτηνά, τα δελφίνια και οι φάλαινες.

Καλά κρυμμένα μυστικά στα βάθη των ωκεανών (7)


Η εντυπωσιακή σπηλιά "Reed Flute Cave"


Φθαρμένη από τον χρόνο και το νερό, η σπηλιά αποτελεί "ατραξιόν" για τους τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα και θέλουν να απολαύσουν έναν κόσμο γεμάτο σταλακτίτες, βραχώδεις κολόνες και πέτρινους σχηματισμούς.

Στις φωτογραφίες που θα δείτε, ο κατάλληλος φωτισμός μετατρέπει την όλο τοποθεσία σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα




Τρομερή ηλιακή καταιγίδα απειλεί τη Γη

Γιγάντια ηλιακή κηλίδα εγείρει φόβους για τηλεπικοινωνίες και ηλεκτρικά δίκτυα


Είναι γνωστό ότι η δραστηριότητα των σκοτεινών σημείων του Ήλιου, των λεγόμενων ηλιακών κηλίδων, αποτελεί εν δυνάμει απειλή για τη Γη αφού η ακτινοβολία που εκτοξεύεται από αυτά τα σημεία όταν τελικά φτάνει στη Γη προκαλεί προβλήματα στη λειτουργία των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων αλλά και των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας.
Πριν λίγα 24ωρα μια τέτοια κηλίδα, η 1302, άρχισε να δραστηριοποιείται με μεγάλη ένταση και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προκληθούν προβλήματα στη Γη όταν η κηλίδα κατά την κίνηση του Ήλιου ευθυγραμμιστεί με τον πλανήτη μας.

Η «ενεργή» απειλή

Οι ηλιακές κηλίδες είναι σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του άστρου και προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνονται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου.

Η δράση των κηλίδων προκαλεί το φαινόμενο των «ηλιακών καταιγίδων», της εκτόξευσης τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων σωματιδίων που με την βοήθεια των ηλιακών ανέμων πλησιάζουν τη Γη και προκαλούν προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες και τα ηλεκτρικά δίκτυα.

Η 1302

Τα τελευταία 24ωρα μια κηλίδα έκτασης 170 χιλιάδων χιλιομέτρων την οποία οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «Ενεργή Περιοχή 1302» δραστηριοποιείται πολύ έντονα. Μέχρι τώρα η δραστηριότητα της έχει προκαλέσει μόνο ορισμένα εντυπωσιακά οπτικά φαινόμενα (όπως το σέλας) καθώς τα φορτισμένα σωματίδια εισέρχονται στην ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς που παρακολουθούν την δραστηριότητα της 1302 τα επόμενα 24ωρα είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί ξανά σέλας εξαιτίας της, ενώ μόλις υπάρξει ευθυγράμμιση της κηλίδας με τη Γη οι πιθανότητες να «χτυπηθούν» δορυφόροι και ηλεκτρικά δίκτυα είναι πολύ αυξημένες.

Δείτε ένα εντυπωσιακό βίντεο της ηλιακής κηλίδας 1302 που απειλεί την Γη




πηγη


Φθινόπωρο (Φωτογραφικό Αφιέρωμα)

Φθινόπωρο (11)

Οι πρώτες φθινοπωρινές μέρες επιτέλους κατέφθασαν. Πάρτε μια γεύση από Φθινόπωρο στο φωτογραφικό αφιέρωμα που ακολουθεί…

Φθινόπωρο (2)

Φθινόπωρο (3)

Φθινόπωρο (4)

Φθινόπωρο (5)

Φθινόπωρο (6)

Φθινόπωρο (7)

Φθινόπωρο (8)

Φθινόπωρο (9)

Φθινόπωρο (10)

Φθινόπωρο (12)

Φθινόπωρο (13)

Φθινόπωρο (14)

Φθινόπωρο (15)

Φθινόπωρο (16)

Φθινόπωρο (17)

Φθινόπωρο (18)

Φθινόπωρο (19)

Φθινόπωρο (20)

Φθινόπωρο (21)

Φθινόπωρο (1)